انتخاب اینترنتی هسمر چه مزیتی دارد؟
این روزها انتخاب اینترنتی همسر جای خود را در دنیای مدرن باز کرده است. اما یک باور گسترده درباره سرنوشت دلدادگی وجود دارد- این باور که دو نفر برای هم ساخته شده‌اند، و به صورتی همدیگر را خواهند دید و به طور خودکار عاشق هم خواهند شد. این سرنوشت در آسمانها نوشته شده است. شما ممکن است عشق خود را در آن سوی اتاق شلوغ پیدا کنید. در میان دانشجویان دانشگاه‌های معاصر، افراد بسیار زیادی این دیدگاه عمومی درباره دلدادگی را می‌پذیرند و عبارت‌هایی نظیر عبارات زیر اعلام موافقت می‌کنند (ویور و گانونگ، ۲۰۰۴).
تنها یک عشق واقعی برای من وجود خواهد داشت.
رابطه‌ای که من با «عشق حقیقی» خودم دارم، تقریباً کامل خواهد بود.
اگر من فرد مناسبم را ببینم احتمالاً بلافاصله عاشق او خواهم شد.
من معتقدم که واقعا عاشق بودن، به معنی عاشق بودن تا ابد است.
این اندیشه که عشق بین دو فرد از پیش رقم زده شده است و به وسیله یک پسر ده ساله منفی‌باف به صورتی اندک منفی ابراز شده است، «خداوند تصمیم می‌گیرد که چه کسی ازدواج خواهد کرد، و شما بعداً باید بفهمید که به چه کسی چسبیده‌اید» (هیوز،۲۰۰۲). در هر صورت، اگر عشق به وسیله سرنوشت عشقی تعیین می‌شود، کار زیادی نمی‌توانیم درباره آن انجام دهیم، غیر از اینکه با اعضای جنس مخالف معاشر باشیم و صبر کنیم تا شخص مناسب ما پیدا شود.
به نقل از روان حامی، در گذشته‌ای نه چندان دور، فرایند معاشرت در بسیاری از بخش‌های جهان دارای شکل زیر بود. وقتی زن و مردی ملاقات می‌کردند و نشانه‌هایی حاکی از جذب متقابل بین آنها وجود داشت، مرد از زن تقاضای دیدار بیشتری می‌کرد که می‌توانست شامل رفتن به سینما، حضور در یک مهمانی، تنیس بازی کردن با هم، یا نوعی فعالیت اجتماعی دیگر باشد. اگر این دیدارها برای هر دو جالب و لذت بخش بود، آنها ترتیب دیدارهای بشتری را می‌دادند؛ وگرنه، به شریک زندگی بالقوه دیگری روی می‌آوردند. بالاخره، روزی شخص مناسب پیدا می‌شد و او همان بود.
اکنون این رسم قدیمی جالب، حداقل از دو دهه قبل شروع به رنگ باختن کرده است، بدون آنکه رسم تازه‌ای جای آن را بگیرد. حتی در میان دانش آموزان دبیرستانی این گونه دیدارها خاموش شده است. جشن فارغ‌التحصیلی رویدادی است که فقط زوج‌ها در آن شرکت می‌کنند، و گروهی از دوستان همجنس و غیرهمجنس (گوتمن،۲۰۰۴).
دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا نیز گزارش می‌دهند که این گونه دیدارها ورافتاده‌اند، اما این ورافتادن آنها را با مسائله جالبی رو‌به‌رو کرده است. به جای آن نوع دیدارها، دانشجویان کارشناسی اغلب فقط «برای ول گشتن» به گروه ها می‌پیوندند، آن هم اغلب وقتی الکل مصرف کرده‌اند. این تعاملهای اتفاقی گاهی منجر به این می‌شود که دو نفر، و اغلب غریبه‌ها با یکدیگر «در آمیزند». این گونه تعاملها در طول سفرهای تعطیلی بهار در آمریکا و در استرالیا که به آن «تعطیلی مدرسه‌ای‌ها» می‌گویند معمول و رایج است (ماتیکا-تیندیل، هرولد، و اویرمن،۲۰۰۳).
«در آمیختن» خود شامل اعمال و ضمیمیت فیزیکی است و ممکن است از تماس فیزیکی تا جنسی تفاوت کند و دو طرف بعید است که بار دیگر با هم ملاقات کنند (پل و هیس،۲۰۰۲).
دلدادگی گاهی می‌تواند از درآویختن و درآمیختن حاصل شود، اما دانشجویان درباره نداشتن انتخاب شاکی هستند (میلانیز، ۲۰۰۲).
به علاوه، بسیاری از مردان و زنان می‌گویند که چنین تجربه‌هایی احساس ناراحتی می‌کنند، هرچند معتقدند که دانشجویان دیگر از این وضع ناراحت نیستند (لمبرت، کان، و اپل،۲۰۰۳).
علی‌رغم ناکامی، افراد جوان از این هم که صرفاً از یکدیگر بخواهند با هم بیرون بروند ناراحت هستند (بمباردیری،۲۰۰۴). در نتیجه، تعداد شگفت‌آوری از دانشجویان چهار سال دوره کارشناسی خود را بدون داشتن چیزی که حتی شبیه قرار گذاشتن با جنس مخالف باشد و بدون داشتن دوست دختر یا دوست پسر می‌گذرانند. پس از گذراندن دانشگاه هم همان الگو مرسوم است با این استثنا که مردم احتمال دارد در محل کار خود یا در مکان‌های تجمع عمومی مثل بارهای مجردها با هم ملاقات کنند.
روان‌شناسان اجتماعی مطالب زیادی درباره‌ی جاذبه، شکل‌گیری دوستی، و عشق آموخته‌اند. با در نظر گرفتن آنچه درباره نیاز به دلبستگی، عاطفه، مجاورت، شباهت و نظایر آنها معلوم شده، آیا احتمال هست که راه بهتری برای پیدا کردن یک شریک دلدادگی غیر از صرفا منتظر عشق واقعی ماندن، یا از طریق قرار گذاشتن‌های سنتی یا درآویختن به غریبه‌ها ارایه شود؟
انتخاب اینترنتی به عنوان راهی جایگزین
شکلی که به طور فزاینده‌ای رایج شده است، استفاده از بخشی از بینش‌های فراهم شده به وسیله پژوهش‌های روانشناختی در ترکیب با فناوری رایانه‌ای است. افرادی که علاقمند به ملاقات با شریک دلدادگی بالقوه خود هستند در یکی از سامانه‌های جستجوگر ثبت نام می‌کنند (نقش مجاورت را دور می‌زنند) و رایانه آنها را از لحاظ چند بعد جور می‌کند (نیاز به کشف نگرش ها و باورها را دور می‌زنند). برای زوج‌هایی که به طور دو جانبه بر مبنای اطلاعات فراهم شده و گاهی بر مبنای عکس، جذب یکدیگر شده‌اند، بعداً هویت‌هایشان اعلام و ترتیب ملاقات آنها داده می‌شود (طرد اجتماعی به خاطر تقاضای ملاقات کردن و تردید درباره اینکه آیا به تقاضای ملاقات پاسخ مثبت بدهند را دور می‌زنند).
در بسیاری از دانشگاه‌ها، افراد کارآفرین سامانه‌هایی با هدف گرد آوردن دانشجویان علاقمند به هم، راه انداخته‌اند. در ویلیامز کالج، واقع در شهر ویلیامز تاون ماساچوستز، به عنوان مثال، سامانه برای هر فرد اسامی افراد جور شده بسیار مناسب را با توجه به سوالات پرسشنامه داده شده اعلام می‌کند؛ یک جفت به خوبی جور شده ممکن است بین ۷۰ تا ۹۰ در صد شبیه بمانند (بمباردیری،۲۰۰۴). در سطح ملی، ملاقات‌های آنلاین در بین افراد مجرد در تمام سنین، از جمله مجردهای بالاتر از پنجاه سال، سخت محبوبیت پیدا کرده است (ماهونی،۲۰۰۳).
این فرایند تا چه حد مفید است؟ در حال حاضر، موفقیت مقایسه‌ای روش‌های جور کردن رایانه‌ای (یا قرار ملاقات سریع) به عنوان راهی برای انتخاب شریک دلدادگی، عاشق شدن، یا یافتن یک همسر مناسب، هنوز قطعی نشده است. کاربرد فناوری برای عشق‌یابی به وضوح به اندازه صبر کردن برای پیدا شدن جفت روحی شما آرمانگرایانه نیست، اما کارآمدتر از «روش قدیمی» تقاضای ملاقات است. و ملاقات با یک فرد مشابه علاقمند آنلاین قطعاً قابل درک‌تر از مست کردن در یک آبجوپارتی و درآویختن به یک غریبه است.
عنوان: انتخاب اینترنتی هسمر چه مزیتی دارد؟
منبع: روانشناسی اجتماعی بارون و بیرز، ترجمه یوسف کریمی
یک راه ساده و آسان برای اطلاع از مطالب جدید سایت و ارتباط با ما کانال تلگرام ماست. در تلگرام ravanhami@ با ما همراه باشید.
