تحقیقی کیفی در روابط بین عوامل اجتماعی و افکار و اعمال خودکشی تجربه شده توسط افراد مبتلا به اختلال دو قطبی
چکیده
پس زمینه:
میزان شیوع خودکشی به انجام رسیده در اختلال دو قطبی به میزان بالای ۱۹% برآورد شده است. تاثیرات و عوامل اجتماعی مانند انگ زنی و درگیری در خانواده، در پرورش فکر خودکشی در جمعیت بالینی و غیربالینی سهیم است. با این حال هنوز فقدان مطالعاتی وجود دارد که خودکشی را از دیدگاه روانی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بررسی کنند.
روش ها:
از مصاحبه های نیمه ساخت یافته برای جمع آوری داده های کیفیت ۲۰ شرکت کننده مبتلا به اختلال دو قطبی استفاده شده است. این مصاحبه بر اثرات عوامل اجتماعی روی تجربه افراد از خودکشی (فکر، حس یا رفتار مربوط به خودکشی) تمرکز داشته است. برای استخراج مفاهیم از داده ها از یک آنالیز موضوعی استفاده شده است.
نتایج:
عوامل اجتماعی و بین فردی که شرکت کنندگان به عنوان محافظی در برابر خودکشی شناسایی نمودند عبارت اند از: تاثیر خودکشی بر دیگران، و تاثیر آن بر تجارب مثبت اجتماعی. عوامل اجتماعی که افکار خودکشی را به تکاپو وا میدارد عبارت اند از: تجارب منفی خودکشی، و درک نشدن یا تایید نشدن. عوامل اجتماعی که افکار اجتماعی را بدتر کرده یا رفتار خودکشی را تسهیل می بخشند، احساس فشار و تقویت خودارزیابی منفی بودند.
محدودیت ها:
برخی از شرکت کنندگان افکار خودکشی را برای سال ها تجربه نکرده بودند و تجاربی را به یاد می آوردند که به بیش از ۱۰ سال قبل بازمیگشت. بنابراین دقت و اعتبار این خاطرات باید در هنگام تفسیر نتایج مورد توجه قرار گیرند.
نتیجه گیری:
زمینه ها به افزایش درک فعلی از شیوه هایی که در آن عوامل اجتماعی بر خودکشی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی تاثیر می گذارند، موثرند. این نتایج بر اهمیت در نظر گرفتن زمینه اجتماعی ای که خودکشی در آن تجربه شده و استفاده از استراتژی هایی به منظور تخفیف اثرات تجارت منفی خودکشی در مداخلات روانشناختی که خطر خودکشی را در اختلال دوقطبی هدف قرار داده اند، تاکید دارند.
واژگان کلیدی: اختلال دوقطبی، خودکشی، دوقطبی، اجتماعی
Refrence sciencedirect
مترجم: حمید بهرامی زاده، دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی
