ویژگی های بالینی متمایز کننده دوره های اندوه از افسردگی: تجزیه و تحلیلی کیفی

زمینه: استقلال یا وابستگی اندوه و افسردگی اساسی، در رابطه با تعاریف اخیر DSM به وفور مورد بحث قرار گرفته و زمینه ساز مطالعه حاضر شده است.

روش ها: ما یک مطالعه پدیدار شناسی را گزارش نموده ایم که به دنبال شناسایی تفاوت های تجربی و پدیدار شناختی بین افسردگی و اندوه است که به صورت کیفی و با بررسی افرادی صورت گرفته که حالات افسردگی بالینی (۱۲۵ نفر) و غیر بالینی (۲۸ نفر) را تجربه نموده اند.

نتایج: آنالیز های شامل کل نمونه، نشان دادند که برخلاف اندوه، افسردگی شامل احساس نا امیدی است و نا امیدی بی پایان بوده و همراه است با عدم کنترل، داشتن تاثیر خود تمرکزی داخلی بر عزت نفس، شدیدتر و استرس زا بوده، مشخصه آن علائم فیزیکی است و اغلب فاقد یک علت موجه است. تمایز اندوه با افسردگی به این صورت است که در آن افراد تجربه خود را طبیعی دیده و انتظار آن را دارند، اندوه نتیجه نوعی فقدان، با تمرکز خارجی است (مثلا از دست دادن یک شخص دیگر). برخی از تفاوت های تعیین کننده، به جای خود افسردگی، تاثیر «نوعی» از افسردگی (مثلا مالیخولیا) را نشان می دهند، و دلالت بر یک مدل دولایه دارند که افسردگی هنجاری و حالات اندوه را در سطح پایه آنها متمایز نموده و در ادامه افسردگی «بالینی» و حالات اندوه «پاتولوژیک» مرتبط با ویژگی های بالینی آنها را.

محدودیت ها: آنالیز مقایسه ای بین گروه های بالینی و غیربالینی به جهت تعداد کم مجموعه دوم محدود گردیده است. ارائه تعاریف می تواند ویژگی های متمایز منصوب به شرکت کنندگان را شکل دهد.

نتیجه گیری: این مطالعه تعدادی متمایز از تفاوت های بالینی و پدیدار شناختی بین اندوه و افسردگی و تعداد کمی از ویژگی های مشترک بین آنها را شناسایی نموده، اما مهمتر اینکه، به بحث توسعه مدلی دو لایه پرداخته که هم حالات پایه و هم وضعیت های بالینی را تعریف می نماید.

واژگان کلیدی: سوگ، افسردگی، ارزیابی، تشخیص، کیفی

Refrence sciencedirect