بازی درمانی چیست؟
اگرچه گاهی برای بزرگسالان به کار میرود، این درمان یک رویکرد روان درمانی است که برای کمک به کودکان ۳ تا ۱۲ ساله به کار میرود تا دنیایشان را کشف کنند و افکار و هیجانات سرکوب شدهشان را آزادانه در حین بازی نمایان کنند. این نوع بازی معمولا در یک اتاق امن و راحت انجام میگیرد، جایی که قوانین و محدودیتهای بسیار کمی بر کودکان اعمال میشود، ابراز آزادانه تشویق میشود و درمانگر فرصت پیدا میکند تا انتخابها، تصمیمات و سبک بازی کودک را مشاهده کند. هدف این است که کودکان یاد بگیرند که از طرق بهتری ابراز وجود کنند، به دیگران بیشتر احترام بگذارند و همدلی بیشتری داشته باشند، و راههای مثبت بهتر و بیشتری را برای حل مشکلات پیدا کنند.
چه زمانی به کار میرود؟
این درمان به کودکان با نقایص اجتماعی یا هیجانی کمک میکند تا بیاموزند که ارتباط بهتری برقرار کنند، رفتارشان را تغییر دهند و تواناییهای حل مسئله را گسترش دهند. این درمان برای کودکانی مناسب است که رویدادهای استرسزایی را در زندگی متحمل میشوند، مانند بیماری جسمانی جدی یا بستری شدن در بیمارستان، خشونت خانگی، سوءاستفاده، تروما، بحران خانوادگی، یا یک تغییر نگران کننده در محیط زندگی. همچنین میتواند برای کودکان دارای مشکلات تحصیلی و اجتماعی، ناتوانی های یادگیری، اختلالات رفتاری، اضطراب، افسردگی، سوگ، یا عصبانیت مفید باشد. به علاوه کودکان با اختلال نقص توجه و کودکان طیف اوتیسم هم از این درمان بهره میبرند.
چه انتظاری از آن داریم؟
والد یا مراقب کودک در ابن درمان نقش مهمی دارد. بعد از اینکه مصاحبه اولیه با والدین گرفته شد، زمانی که درمانگر اطلاعات درباره کودک را جمعآوری میکند، درمانگر میتواند پیش از شروع درمان، ارزشیابی را انجام دهد. ارزشیابی به درمانگر کمک میکند تا بهترین رویکرد درمانی را برای کودک انتخاب کند. در اتاق، کودک تشویق میشود که با وسایل خاصی بازی کند که ابراز وجود را تشویق کند و یادگیری رفتارهای خوب را تسهیل کند. هنر و کاردستی، موزیک، رقص، قصه گویی و ابزار دیگر هم ممکن است در این درمان گنجانده شود. این درمان معمولا در جلسات هفتگی انجام میشود و به طور میانگین شامل ۲۰ جلسه است که ۳۰ تا ۴۵ دقیقه به طول میانجامد.
چگونه عمل میکند؟
درمانگر از بازی و فعالیتهای خلاقانه دیگر استفاده میکند تا با کودک ارتباط برقرار کند و مشاهده کند که کودک برای ابراز افکار و هیجاناتی که با کلمات ابراز نمیشوند، چطور این فعالیتها را به کار میگیرد. دو رویکرد بازی درمانی وجود دارد:
- بازی درمانی غیر مستقیم که براساس این قاعده است که کودکان میتوانند خودشان مسائلشان را حل کنند، اگر به آنها جهت درست را نشان دهیم و برای بازی با دستورالعملهای محدود، آنها را آزاد بگذاریم و بر آنها نظارت داشته باشیم.
- بازی درمانی مستقیم نیروی بیشتری را از درمانگر میگیرد تا نتایج را تسریع کند.
درمانگران از هر دو رویکرد استفاده میکنند و این به شرایط بستگی دارد.
در یک بازی درمانگر به دنبال چه چیزهایی باشیم؟
بازیدرمانگران در زمینههای رشد و دلبستگی کودک و انجام بازی به عنوان راهی برای برقراری ارتباط با کودک، آموزش کاملی دیدهاند. همچنین یک بازی درمانگر باید برای انتخاب رویکرد درمانی مانند درمان متمرکز بر کودک، درمان شناختی-رفتاری، درمان آدلری و یا گشتالت درمانی آموزش دیده باشد. به علاوه اینکه شما باید فردی با پیش زمینه تحصیلی مناسب و تجربه مرتبط را پیدا کنید، به دنبال فردی باشید که با او درباره مسائل فردی و خانوادگی خود به راحتی صحبت کنید.
منبع: Play Therapy


