توانایی های نوزادان در بدو تولد

توانایی های نوزادان

بینایی

یکی از توانایی های نوزادان در بدو تولد بینایی است. نوزادان، دقت بینایی خوبی ندارند، توانایی آن‌ها در تغییر دادن کانون دید محدود است و بسیار نزدیک­‌بین هستند. در ۷ یا ۸ ماهگی، دقت بینایی کودک شبیه دقت بینایی بزرگسالان است (بزرگسالانی که بینایی عادی دارند). شواهد نشان می­‌دهد که نوزادان ترجیح چهره‌­ای دارند. ترجیح چهره‌­ای، نوعی اولویت ذاتی، فطری، و ناآموخته برای ترجیح چهره­‌هاست. نوزادان ترجیح می‌­دهند به یک چهره عادی نگاه کنند نه به یک چهره نامنظم یا یک چهره خالی. همچنین، ترجیح می­‌دهند با چهره‌­های خوشحال نگاه کنند تا چهره­‌های وحشت­زده. به نظر می­‌رسد که کودکان تازه متولد شده، با تجهیزاتی برای درک خصوصیات اصلی چهره به دنیا می‌­آیند و درباره چهره­‌هایی که می‌­بینند، به سرعت معلومات جدیدی به دست می­‌آورند.

شنوایی

حتی جنین­‌های ۲۶ تا ۲۸ هفته‌­ای، در واکنش به صداهای بلند و ناگهانی تکان می­‌خورند. کودکان تازه متولد شده، سر خود را به طرف منبع صدا برمی‌­گردانند. جالب اینجاست که این بازتاب، یعنی، برگرداندن سر، در حدود شش هفتگی از بین می‌­رود، و تا سه یا چهار ماهگی برنمی­‌گردد. در آن زمان، نوزادان با چشم هایشان نیز به دنبال منبع صدا می‌­گردند. در چهار ماهگی، وقتی در اتاق تاریک، شیئی را به صدا در می‌­آورند، نوزاد به طرف صدا برمی­‌گردد و دستش را به سوی آن می‌­برد. این کار به او کمک می­‌کند تا درباره آن شیء اطلاعاتی به دست بیاورد. به نظر می­‌رسد که نوزادان، درباره اصوات موجود در زبان انسان، به سرعت چیزهایی یاد می­‌گیرند و این یادگیری ممکن است از دوران جنین شروع شود. نوزادان صدای مادر خود را به صدای بیگانگان ترجیح می­‌دهند و حتی داستان‌هایی را که مادران در چند هفته آخر حاملگی برایشان خوانده‌­اند به داستان‌­های جدید ترجیح می­‌دهند. جنین، در ماه‌های آخر حاملگی، صدای مادر خود و کسانی را که با او حرف می‌­زنند، می‌­شنود.

طعم و بو

نوزادان، تقریباً بلافاصله بعد از تولد، می­‌توانند مزه‌­های مختلف را تشخیص دهند. آن‌ها مایعات شیرین را به مایعات شور، تلخ، ترش، یا بدون طعم ترجیح می‌­دهند. واکنشی که نشان می‌­دهد کودک از مایع شیرین خوشش آمده، قیافه‌­ای آرام و حاکی از رضایت، لبخندی کوچک بر لب، و گاهی، مثل گربه، لیسیدن زبان است. نوزادان، به تغییراتی که در مزه شیر مادر به وجود می­‌آید، حساس هستند. مزه شیر مادر منعکس کننده رژیم غذایی اوست. وقتی مادر مواد شیرین (مثلاً، وانیل) می­‌خورد، نوزادان، بیشتر از همیشه شیر او را می­‌خورند. مزه ترش باعث می­‌شود که کودک لبهایش را جمع کند و به دماغش چین بیندازد. در واکنش به مایعات تلخ، دهان نوزاد باز می­‌شود، دو گوشه لبهایش به طرف پایین می­‌روند، و زبانش بیرون می­‌آید. به نظر می­‌آید که با بیرون آوردن زبان، می­‌خواهد انزجار خود را نشان دهد. نوزادان، می‌­توانند بوهای مختلف را تشخیص دهند. آن‌ها سر خود را به طرف بوهای شیرین برمی‌­گردانند و سرعت ضربان قلب و تنفسشان کاهش می‌یابد. همه این واکنش‌ها نشان دهنده توجه و دقت است. بوهای بد، مثل بوی آمونیاک یا تخم مرغ گندیده، باعث می­‌شوند که نوزادان چهره خود را برگردانند، و ضربان قلب و تنفسشان افزایش یابد. همه این واکنش‌ها نشان دهنده ناراحتی است. وقتی بوی شیر خشک همیشگی و بوی سینه پرشیر مادر، برای انتخاب در اختیار نوزادان قرار داده می‌شود، آن‌ها بوی سینه را ترجیح می­‌دهند. به نظر می­‌رسد که ترجیح بوی شیر سینه، ترجیحی مادرزادی و فطری است.

عنوان: توانایی های نوزادان

منبع: زمینه روان‌شناسی هیلگارد