طرحواره‌درمانی برای اختلال‌های شخصیتی تاثیر گذار تر از دیگر درمان های اصلی است:
یک مطالعه‌ی منشتر شده در مجله‌ی آمریکایی روانپزشکی (مجله رسمی انجمن روانپزشکی آمریکا) نشان داد که طرحواره‌درمانی، به‌طور معناداری برای درمان طیف وسیعی از اختلالات شخصیتی (مثل اجتنابی، وسواسی ـ اجباری، وابسته، پارانوئید، نمایشی، و خودشیفته) مؤثر است. طرحواره‌درمانی منجر به نرخ بالای بهبودی، کاهش بیشتر در افسردگی، افزایش بیشتر در عملکرد عمومی و اجتماعی و میزان کمتر افت آزمودنی‌ها شد. همچنین نتایج نشان می‌دهند که طرحواره‌درمانی یک درمان مقرون به صرفه است، زیرا تنها در ۵۰ جلسه به این نتایج دست پیدا کرده است و بنابراین می‌توان از آن در موقعیت‌های بالینی استفاده کرد. با روان حامی همراه باشید تا نتایج این مطالعه «طرحواره‌درمانی برای اختلال‌های شخصیت» را مرور کنیم.
این مطالعه یک بیانگر گسترش طرحواره‌درمانی در درمان اختلال شخصیت مرزی است. سه مقاله مهم در مورد نتایج طرحواره‌درمانی در اختلال شخصیت مرزی (فرال و همکاران، ۲۰۰۹، نادورت و همکاران، ۲۰۰۹، و گیسن بلو و همکاران، ۲۰۰۶) نشان داده است که بسیاری از بیماران دچار اختلال شخصیت مرزی علیرغم داشتن مجموعه‌ی کاملی از علائم و نشانه‌ها به بهبودی کامل دست می‌یابند و اینکه این درمان دو برابر بیشتر از رواندرمانی متمرکز بر انتقال (Transference Focused Psychotherapy) اثربخش‌تر است.
این مطالعه، یافته‌های مطالعات قبلی را تا مرز بررسی اختلال‌های شخصیتی که تا کنون به اندازه‌ی کافی بررسی نشده‌اند گسترش داده است و پیشنهاد می‌کند که طرحواره‌درمانی موثرترین درمانی است که در حال حاضر می‌تواند هزینه‌های بالای شخصی و اجتماعی این اختلالات شایع را کاهش دهد.
طرحواره‌درمانی برای اختلال‌های شخصیت
آنچه طرحواره‌درمانی را از تمام درمان‌های اصلی دیگر برای اختلالات شخصیت، مثل رفتاردرمانی دیالکتیک متمایز می‌سازد استفاده از تکنیک بازوالدینی است. در تکنیک بازوالدینی درمانگر به صورت مستقیم‌تری تلاش می‌کند تا نیازهای هیجانی اولیه‌ی بیمار را برآورده سازد.
تکنیک بازوالدینی (Limited reparenting)، حول محور ذهنیت‌ها، یا بخش‌هایی از خود شخص، سازماندهی می‌شود. درمانگر تلاش می‌کند تا از سد ذهنیت‌هایی مانند محافظ بی‌تفاوت و ذهنیت والد تنبیه‌گر بگذرد تا به ذهنیت کودک آسیبپذیر دست پیدا کند. دسترسی مستقیم درمانگر به ذهنیت کودک آسیبپذیر کلید توانایی درمانگر برای برآورده‌ساختن نیازهای آن و سنگ‌بنای درمان است.
طرحواره درمانی بر تماس مستقیم درمانگر و کودک آسیبپذیر تمرکز می‌کند. این کار باعث ایجاد فضای متفاوتی در درمان می‌شود و به این خاطر بیمار به راحتی به آن پاسخ می‌دهد. علاوه بر این، باعث کاهش نرخ افت می‌شود. بخش بالغ فرد، به تدریج وارد درمان می‌شود، زیرا به قدر کافی سالم می‌شود و می‌تواند جانشین درمانگر شود.
اختلالات شخصیت شایع بوده (۳ تا ۱۵ درصد از کل جمعیت) و با رنج و ناراحتی بسیار برای فرد مبتلا به آن و افراد زندگی آنها همراه است. همچنین این اختلالات منجر به هزینه‌های زیاد اجتماعی می‌شوند. به نظر می‌رسد که رواندرمانی روش درمانی اولیه برای اختلال‌های شخصیت باشد، با وجود این، پژوهش‌ها در مورد اثربخشی رواندرمانی بر این جمعیت بالینی در مراحل اولیه است
نتایج
در این مقاله طرحواره‌درمانی با Clarification-Oriented Psychotherapy (یک نوع از درمان مراجع محور که به صورت اختصاصی برای اختلال‌های شخصیت طراحی شده است) و «درمان معمول و رایج» مقایسه شده است. درمان معمول و رایج یکی از روان‌درمانی‌های بینش‌مدار بود که توسط یک رواندرمانگر با تجربه انجام می‌شد. بیماران دریافت‌کننده‌ی طرحواره‌درمانی به طور معناداری بهبود پیدا کردند. بر اساس نتایج اولیه، تقریبا ۸۰ درصد بیماران بر مبنای طرحواره‌درمانی، ۶۰ درصد طبق Clarification-Oriented Psychotherapy و ۵۰ درصد از طریق درمان رایج بهبود یافته بودند. میزان افت نیز در میان بیماران دریافت‌کننده‌ی طرحواره‌درمانی کمترین میزان بود، که مطرح می‌کند بیماران به طور کامل این درمان را پذیرفته بودند.
مترجم: فاطمه حسيني منفرد
یک راه ساده و آسان برای اطلاع از مطالب جدید سایت و ارتباط با ما کانال تلگرام ماست. در تلگرام ravanhami@ با ما همراه باشید.
