بهترین والدینی که می‌شناسید چه کسانی هستند؟ آیا بهترین والدین آن‌هایی هستند که به ظاهر از نوعی توانمندی داتی و غریزی برخوردارند و می‌توانند کارهایی بکنند و حرف‌هایی بزنند که فرزندانی متعادل و با اعتماد به نفس تربیت کنند؟ آیا هرگز فکرش را کرده‌اید که آنها چه می‌کنند که در کار خود موفق می‌شوند؟حالا به کسانی فکر کنید که آن قدرها موفق نیستند. چرا نیستند؟ همه‌ی والدین خوب از یک امتیاز مشترک برخوردارند آنها آرامش خود را حفظ می‌کنند و راحت‌اند. اما بدترین والدین آن دسته‌اند که از این آرامش بهره‌ای نبردند.
ممکن است در مورد این که در کار پدری و مادری کردن تا چه اندازه موفق‌اند اضطراب بیش از حد نداشته باشند، اما گرفتار و درگیر موضعی‌اند که به آنها این امکان را نمی‌دهد که والدین خوبی باشند.
والدینی هستند که به طور وسواس گونه‌ای تمیز و مرتب‌اند. فرزندان شان قبل از ورود به اتاق باید کفش‌هایشان را از پا دربیاورند، و گرنه تمام دنیا به هم می‌ریزد حتی اگر کفش‌هایشان تمیز باشد. من والدینی را می‌شناسم که اگر فرزندان جای اولش قرار ندهند عصبی می‌شوند. در نتیجه نمی‌توانند روحیه‌ی آرامی پیدا کنند، و از زندگیشان لذت ببرند.
گناه بزرگی مرتکب شده‌اند اگر شلوارشان روی چمن‌ها لکه‌ی سبز پیدا کند، یا دستش به شیشه ی سس بخورد و بیفتد. یکی از دوستان من به شکل وسواس گونه‌ای اهل رقابت است، به طوری که فرزندانش تحت فشار فراوان قرار دارند تا در هر بازی و مسابقه‌ی دوستانه‌ای برنده شوند.
کسانی را می‌شناسیم که اگر زانوی فرزندشان خط بردارد دنیا را زیر و رو می کنند، مطمئن هستم که شما می‌توانید با دقت به دوستان و آشنایان متعددی که در اطراف خود دارید انواع مختلف چنین والدینی را پیدا کنید از سوی دیگر، والدین بسیار خوبی هستند که می‌پذیرند که فرزندانشان پر سر و صدا باشند، بریز و بپاشی داشته باشند، غرولند بکنند، و دست و پایشان به خاک و گل آلوده شود.
این والدین می‌دانند ۱۸ سال فرصت دارند تا این موجودات کوچک را به بزرگسالانی قابل احترام تبدیل کنند. این والدین خود را با شرایط تطبیق می‌دهند. عجله‌ای ندارند که به سرعت از فرزندانشان بالغ بسازند. می‌دانند که فرزندانشان به موقع دوران بلوغ را تجربه خواهند کرد.
حفظ آرامش با فرزند اول به مراتب دشوارتر از حفظ آرامش با فرزند آخری است که در نوجوانی و در حال جدا شدن از خانواده است. با بچه‌های کم سال باید روی اصول دقیق شوید، یک کودک کم سا لنباید بیش از اندازه گرسنه شود و یا ناراحتی‌اش از حدی بگذرد.
اما سخت گیری بیش از اندازه نکنید. اگر تکمه‌ی لباسش را اشتباهی انداخته است، ابدا موضوع مهمی نیست. اگر فرصت نکردید فرزند کم سال‌تان را امروز حمام کندی سخت نیگرید، موضوع مهمی نیست. اما اصلا بی‌اعتنایی به همه چیز و گفتن این که هیچ چیزی اهمیت ندارد را هم توصیه نمی‌شود.
فرستنده: محمدامین موفق – HotsonHor M.A.M
منبع: قوانین تربیت فرزندان، ریچارد تمپلار.
یک راه ساده و آسان برای اطلاع از مطالب جدید سایت و ارتباط با ما کانال تلگرام ماست. در تلگرام ravanhami@ با ما همراه باشید.
