روان درمانی وجودی چیست؟
رواندرمانی وجودی روی مسائلی مانند اراده آزاد، خود مختاری، و جستوجوی معنا تمرکز میکند و اغلب شما را بجای نشانگان شما در مرکز توجه قرار میدهد. تاکید این رویکرد روی ظرفیت شما برای انتخابهای منطقی و گسترش حداکثری استعدادهایتان است.
روان درمانی وجودی بیان میکند:
- همه افراد ظرفیت خودآگاهی دارند.
- هر فرد دارای یک هویت منحصر به فرد است که تنها در رابطه با دیگران میتواند شناخته شود.
- افراد باید به طور مداوم خود را بازسازی کنند زیرا معنی زندگی دائما تغییر میکند.
- اضطراب قسمتی از وضعیت انسان است.
چه زمانی استفاده میشود؟
روان درمانی وجودی برای چه چیزهای دیگری پیشنهاد میشود؟ مشکلات روانشناختی ـ مانند سوء مصرف مواد ـ که بر طبق رویکرد وجودگرایی، از قابلیت منع شده برای انجام انتخابهای صحیح، معنیدار و خودگردان برای زندگی ناشی میشود. مداخلات اغلب با هدف آگاهی از خود و فهمیدن خود انجام میشوند. روان درمانگران وجودی تلاش میکنند تا نشانههای متعددی از جمله اضطراب، بی احساسی، بیزاری، پوچ گرایی، اجتناب، شرم، اعتیاد، ناامیدی، افسردگی، احساس گناه، برآشفتگی، خشم، رنجش، بی هدفی، روان پریشی و خشونت مفرط را دریابند و تسکین دهند. آنها هم چنین به تجارب بهبود دهنده زندگی مانند روابط، عشق، مراقبت، تعهد، شجاعت، خلاقیت، قدرت، اراده، حضور، معنویت، تفرد، خود شکوفایی، اصالت، پذیرش، تعالی و حیرت میپردازند.
چه انتظاری داشته باشیم؟
در اینجا چیزهایی را که میتوانید از یک دوره درمان انتظار داشته باشید را میخوانید. رواندرمانگر اگزیستانسیال گسترهای از رویکردها را استفاده میکنند، اما تمرکز اصلی روی وظایف و آزادی شماست. درمانگران به شما کمک میکنند تا در مواجهه با اضطراب، به وسیله انتخاب کردن فکر و عمل مسئولانه و به وسیله مقابله کردن با افکار منفی درونی بجای نیروهای بیرونی مانند فشارهای اجتماعی یا شانس، معنی زندگیتان را پیدا کنید. پرورش خلاقیت، عشق، اصالت و اراده آزاد، راههای متداولی هستند که به ما کمک میکنند تا خودمان را متحول سازیم. به طور مشابه، زمان درمان اختلالات اعتیاد، روان درمانگران وجودی شما را هدایت میکنند تا با اضطرابی که تلاش میکند شما را به سمت سوء مصرف مواد سوق دهد مواجه شوید و شما را به بر عهده گرفتن وظایفتان هدایت میکنند. هدف این است: شما یاد میگیرید که خودتان تصمیمهای بیشتری درباره چگونه زندگی کردن، به عهده گرفتن مسئولیت و عشق بگیرید، بجای اینکه به حوادث بیرونی اجازه دهید که رفتار شما را تعیین کند.
چگونه کار میکند؟
وجود گرایی – به دلیل تاکیدش روی وجود و هدف – معمولا به عنوان رویکردی بدبینانه در نظر گرفته میشود، اما در واقع این است که رویکردی مثبت و انعطاف پذیر است. در بهترین حالت آن، بر اساس فیلسوف قرن بیستم پاول تیلیچ، روان درمانی وجودی به طور منصفانه و صادقانه با «نگرانیهای نهایی» زندگی مانند تنهایی، رنج کشیدن و بیمعنایی مقابله میکند. نگرانیهای خاص در هر تجربه فردی ریشه دارد، اما روان درمانگر معاصر، اروین یالوم می گوید که نگرانیهای همگانی مرگ، انزوا، آزادی و پوچی هستند. روان درمانی وجودی (اگزیستانسیال) روی اضطرابی که در حین مواجهه با این تعارضهای ذاتی به وجود میآیند تمرکز میکند و نقش درمانگر پرورش مسئولیت فردی برای تصمیم گیری است. برای مثال یالوم نقش درمانگر را یک «همسفر» در زندگی میداند که از همدلی و حمایت استفاده میکند تا بیمار به بینش و انتخاب برسد. و چون افراد در زندگی در حضور دیگران وجود دارند، زمینه ارتباطی که در گروه درمانی ایجاد میشود، یک رویکرد موثر است. سوال اصلی که در این رویکرد پرسیده میشود این است: « من چگونه در مواجهه با عدم قطعیت، تعارض و مرگ وجود دارم؟»
در یک روان درمانگر اگزیستانسیال به دنبال چه چیزیهایی باشیم؟
علاوه بر آموزش سلامت روانی، روان درمانگر وجودی معمولا پیش زمینهای از فلسفه دارد. مجوزها در جاهای مختلف متفاوت است، اما بسیاری از روان درمانگرهای اگزیستانسیال مدارک فارغالتحصیلی در روانشناسی یا مشاوره دارند. آنها همچنین دورههای کامل روان درمانگری وجودی را نیز گذراندهاند.
منبع: Existential psychotherapy


