شاید ندانید امّا واکنش‌های ما به شکست‌های کودکانمان روی نحوه پردازش موانع و ادامه کار، سخت‌رویی و اعتمادبه‌نفس آن‌ها، و چگونگی برخورد آن‌ها با اشتباه‌ها و شکست‌ها تأثیرات درازمدتی خواهد داشت. بر اساس یک مطالعه که در ۲۶ آوریل ۲۰۱۶ در ژورنال Psychological Science منتشر شد، واکنش‌های والدین به شکست‌های کودک حتی می‌تواند نگاه کودک به هوش را تعیین کند. محققان در دانشگاه استنفورد دریافتند اینکه یک والد اشتباه‌ها و شکست های کودک را به صورت مثبت یا بد ببیند، می‌تواند باورهای کودک در مورد هوش را شکل دهد و از این طریق روی آینده آن‌ها تأثیر بگذارد.
محققان از ۷۳ والد-کودک یک سری سؤال در ارتباط شکست و هوش پرسیدند، کودکان کلاس چهارم و پنجم بودند. نتایج هیچ ارتباطی بین باورهای والدین و کودکانشان در مورد هوش نشان نداد، در حالی که بین نگرش والدین به شکست و باورهای کودکان در مورد هوش ارتباط وجود داشت.
پژوهشگران اعتقاد دارند این به دلیل پیامی است که واکنش‌های والدین به کودک می‌فرستد. مثلاً والدینی که با اضطراب و نگرانی به نمره امتحانی بد واکنش نشان می‌دهند، ممکن است این پیام را به کودک منتقل کنند که چون هوش ثابت است او نمی‌تواند نمره بهتری بگیرد. امّا والدینی که روی چیزی که کودک می‌تواند از نمره بد در امتحان یاد بگیرد، تمرکز می‌کنند، ممکن است این پیام را به کودکانشان منتقل کنند که هوش ثابت نیست و آن‌ها می‌توانند با مطالعه کردن نمره خود را بهتر کنند.
والدین برای انتقال پیام درست چه کاری می‌توانند بکنند
در اینجا چند راه مهم برای پاسخ دادن به بدبیاری‌ها و شکست‌های کودک وجود دارد. این روش‌ها به شما کمک می‌کند این پیام را برسانید که شکست ناشی از هوش و یا توانایی آن‌ها نیست.
- واکنش کودک خود را نگاه کنید. از واکنش کودک خود به شکست، نشانه لازم برای پاسخ را دریافت کنید. آیا او از اینکه تمام تلاش خود را کرده خوشحال است؟ آیا به خاطر شکست از دست خودش عصبانی است؟ اگر او از دست خودش یا شکستی که خورده عصبانی یا ناراحت است، تلاش کنید تا از آن احساس مسیری برای ایجاد انگیزه باز کنید که بار دیگر تمام تلاش خود را به کار بگیرد.
- روی آینده تمرکز کنید. به جای صحبت کردن در مورد شکست، در این مورد صحبت کنید که دفعه بعد چطور کار را بهتر انجام دهد. به کودک یادآوری کنید هر مشکلی که بوده می‌تواند یک ابزار بسیار مفید و آموزشی برای فهمیدن این است که در آینده چه چیزی را باید انجام داد و چه چیزی را نباید انجام داد.
- خودتان را به عنوان یک ناظر در نظر بگیرید که در حال مشاهده واکنش شما به اشتباه کودکتان است. آیا فکر می‌کنید حمایت‌کننده بوده و نصحیت‌های خوبی ارائه داده‌اید؟ آیا فکر می‌کنید با حالتی گرم و دوستانه صحبت کردید؟ یا خشن، انتقادی یا منفی به نظر می‌رسید؟ طوری واکنش نشان دهید که انگیزه دهنده باشید نه ناامید کننده.
- بیشتر روی فرایند تأکید کنید تا نتیجه. در این مورد صحبت کنید که چه چیزی جالب بود، چه چیزی را دوست داشت یا دوست نداشت، و فکر می‌کند دفعه بعد کدام قسمت می‌تواند بهتر انجام شود. به او کمک کنید انرژی خود را در مسیر تعیین استراتژی برای آینده به کار ببرد و بیشتر روی جذابیت و رضایت از یادگیری تمرکز کند تا برنده شدن.
- به کودک خود ترحم نکنید. وقتی تلاش می‌کنید کودک خود را آرام کنید مراقبت باشید به او ترحم نکنید، چون می‌تواند این پیام مخرب را به او منتقل کند که او آدم توانمندی نیست. به جای اینکه بگویید «من خیلی متأسفم که نتونستی این کار رو انجام بدی»، آنچه خوب انجام نشده را بشناسید و روی یافتن یک راه‌حل تمرکز کنید.
- شکست را در یک چشم‌انداز قرار دهید. به کودک خود بگویید که این نتیجه تعیین نمی‌کند او چطور انسانی است و چیزهای زیادی هست که او به‌خوبی انجام می‌دهد. در مورد شکست‌های خودتان با او صحبت کنید و بگویید برای تغییر نتیجه در دفعات بعدی چه کار کردید. به او قوت قلب بدهید که همه انسان‌ها اشتباه می‌کنند. اشتباه کردن یکی از اساسی‌ترین چیزهایی است که انسان‌ها را انسان می‌کند.
- با هم یک کار سرگرم کننده انجام بدهید. با انجام کاری که او دوست دارد و در آن ماهر است، عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را تقویت و افزایش دهید. فاصله گرفتن از مشکل می‌تواند به او کمک کند که روی راهبردها و ایده‌های جدید برای برخورد بهتر با مشکل در دفعه بعدی تمرکز کند.
- تلاش نکنید اشتباه او را درست کنید. درست کردن اشتباه توسط شما فرزندپروری هلیکوپتری است. نشان دادن راه‌هایی که بتواند دریابد چه کاری خودش باید انجام دهد، کمک‌کننده است.
- عشق تزلزل‌ناپذیر خود را به او یادآوری کنید. به کودک خود اطمینان بدهید که همیشه پشت او هستید و برای شنیدن افکار و احساسات او در مورد هر اشتباهی که انجام دهد حاضر هستید. مطمئن شوید او می‌داند که عشق شما چیزی است که هر اشتباهی مرتکب شده باشد می‌تواند همیشه روی آن حساب کند و می‌تواند به شما اعتماد کند.
نویسنده: Katherine Lee
منبع: verywell
