سؤال: چه تفاوتی بین درونگرایی با کمرویی وجود دارد؟
پسر ۸ ساله و بااستعداد من دوستان زیادی ندارد و زمان زیادی را تنهایی در اتاق خود سپری می‌کند. هرچند به نظر نمی‌رسد ناراحت باشد امّا نگران او هستم، مخصوصاً وقتی معلم او به من گفت که پسرم با همکلاسی‌هایش خوب گرم نمی‌گیرد. او همیشه کمرو بوده است و من برای بهبود مهارتهای اجتماعی او تلاش کرده‌ام، امّا دوستم می‌گوید که پسر من یک درونگرا است. تفاوت درونگرایی و کمرویی چیست؟ آیا این دوتا یکی هستند؟
پاسخ
هرچند ممکن است درونگرا بودن و کمرو بودن یکسان به نظر برسند امّا آنها یکی نیستند. یک درونگرا از تنها بودن لذت می‌برد و بعد از گذراندن وقت زیادی با دیگران از نظر هیجانی تحلیل می‌رود. یک انسان کمرو لزوماً نمی‌خواهد تنها باشد امّا از تعامل با دیگران می‌ترسد.
دو کودک را در یک کلاس در نظر بگیرد، یکی از آنها درونگرا و دیگری کمرو است. معلم در حال طراحی یک تکلیف برای همۀ بچه‌های کلاس است. کودک درونگرا دلش می‌خواهد پشت میز خودش بنشیند و کتاب بخواند چون او بودن با همۀ بچه‌های دیگر را استرس‌زا می‌داند. کودک کمرو دلش می‌خواهد با بقیۀ بچه‌ها باشد امّا چون از ملحق شدن به بقیه می‌ترسد، پشت میز خود باقی می‌ماند.
می‌توان برای غلبه بر کمرویی به کودکان کمک کرد امـّا درونگرایی درست مثل رنگ مو یا چشم بخشی از فرد است. به عبارت دیگر افراد می‌توانند برای کمرویی درمان شوند امّا برای درونگرایی این‌طور نیست.
همۀ درونگراها کمرو نیستند. در حقیقت بعضی از آنها مهارتهای اجتماعی فوق‌العاده‌ای دارند. با این وجود یک درونگرا بعد از انجام فعالیتهای اجتماعی از نظر هیجانی تحلیل خواهد رفت و برای شارژ باتری‌های هیجانی خود به تنها بودن نیاز دارد.
درمان می‌تواند به یک فرد کمرو کمک کند، امّا تلاش برای تبدیل یک درونگرا به یک برونگرا باعث استرس می‌شود و به مشکل عزت‌نفس منجر می‌شود. درونگراها می‌توانند راهبردهایی یاد بگیرند تا در تعامل با موقعیت‌های اجتماعی به آنها کمک کنند، امّا آنها همیشه یک درونگرا باقی می‌مانند. اگر فکر می‌کنید ممکن است کودک شما درونگرا باشد، شاید بخواهید نگاهی به بعضی از صفات درونگرایی بیندازید و ببیند کودک شما چقدر از آنها را دارد.
چطور می‌توانید به کودک درونگرای خود کمک کنید؟
اولین چیزی که باید بدانید این است درونگرایی یک اختلال نیست که نیازمند درمان باشد. کودک درونگرای شما واقعاً نیازی به کمک ندارد. امّا برای برای اطمینان از سالم و شاد بودن کودک خود می‌توانید بعضی کارها را انجام دهید.
بهترین کاری که می‌توانید برای کودک خود انجام دهید این است که درونگرایی را بشناسید و بپذیرید که یک صفت شخصیتی نرمال است. بپذیرد که ممکن نیست کودک شما فرد خیلی اجتماعی که آرزو داشتید باشد، ممکن نیست خانه شما به طور منظم پر از دوستان او شود. بپذیرید که کودک شما با تنها سپری کردن بخش زیادی از وقت خود مشکلی نخواهد داشت. بپذیرید که شاید کودک شما تنها تعداد کمی دوست نزدیک داشته باشد.
اگر بتوانید این صفات را بپذیرید، پس به احتمال کمتری کودک خود را برای فعالیتهای اجتماعی تحت فشار خواهید گذاشت. حتماً بعد از فعالیتهای اجتماعی به کودک خود فرصت دهید تا دوباره شارژ شود. برای مثال بعد از اینکه کودکتان از یک مهمانی برگشت، از اینکه می‌خواهد تنها باشد متعجب نشوید. از یک فعالیت اجتماعی به فعالیت اجتماعی دیگر رفتن، حتی یک شام خانوادگی، می‌تواند برای کودک شما استرس‌زا باشد و او را کمی بدخلق کند.
بزرگ کردن یک درونگرا می‌تواند کار سختی باشد، مخصوصاً برای والدینی که خودشان برونگرا هستند. امّا آنچه کودکان درونگرا درست مثل هر کودک دیگری بیشترین نیاز را به آن دارند، عشق پدر و مادر و درک شدن توسط آنها است.
منبع: verywell
یک راه ساده و آسان برای اطلاع از مطالب جدید سایت و ارتباط با ما کانال تلگرام ماست. در تلگرام ravanhami@ با ما همراه باشید.
