اختلالات شخصیت رنج و بد کارکردی قابل ملاحظه‌ای را به‌وجود می‌آورند و شامل رفتار‌های مشکل‌ساز و بلند مدتی هستند که معمولا برای اولین بار در نوجوانی آشکار می‌شوند. تعریف مهمی که از اختلالات شخصیت ارائه شده «الگو‌های مزمن ناسازگار رفتار» نشان می‌دهد که نشانگان در طول زمان پایدار است. با این حال، مطالعات جدید نشان داده‌اند که نشانگان می‌توانند با گذر زمان بهتر شوند و یا حتی کاملا بهبود یابند. آیا این به این معنی است که اختلالات شخصیت می‌توانند کاملا از بین بروند؟ پاسخ هم بله و هم خیر است.
اختلال شخصیت مرزی نوع خاصی از اختلالات شخصیت است که به وسیله تکانشگری و ناپایداری برجسته در روابط بین فردی، خود پنداره و خلق مشخص می‌شود. ممکن است اختلال شخصیت مرزی با اختلالات روان پزشکی دیگری مانند انواع خاصی از اختلالات خلقی، اختلالات ناشی از سو مصرف مواد، اختلالات بدنی و انواع دیگر اختلالات همراه شود. در واقع این اختلال با نشگان روان پزشکی مختلف همراه است.
در مطالعه تازه منتشر شده‌ای، گاندرسون و همکاران نشان داده‌اند که نشانگان آشکار اختلال شخصیت مرزی در طول یک دوره ده ساله کاهش یافته است. در واقع حدود ۸۵٪ از افراد با این اختلال، چنان کاهشی در نشانگانشان نشان دادند که آن‌ها را رهایی یافته از اختلال در نظر گرفتند. هما‌طور که پیش‌تر اشاره شد، اختلال شخصیت مرزی شامل لیست بلندی از نشانگان رفتاری دراماتیک است که در راهنمای آماری و تشخیصی ذکر شده است. تمام این نشانگان الگو و دوره بهبود مشابهی را در دوره ده ساله مطالعه نشان دادند.
پیشرفت در دو سال اول خیلی قابل توجه بود و پس از آن در دوره مطالعه به آرامی ادامه داشت.
با این حال، علاوه بر نشانگان رفتاری، اختلال شخصیت مرزی با بد کارکردی روانی اجتماعی و بین فردی قابل ملاحظه همراه است. این بد کارکردی در زمینه‌های ازدواج، کار، دوستی و… وجود دارد. اگرچه نشانگان آشکار در طی زمان کاهش می‌یابند، برای مثال رفتار‌های دراماتیک قابل مشاهده فرد کمتر حالت دراماتیک پیدا می‌کند، گزارش گاندرسون نشان می‌دهد که بد کارکردی روانی اجتماعی فقط اندکی بهبود می‌یابد و بسیاری از بیماران همچنان از این بد کارکردی رنج می‌برند.
با این وجود آیا این افراد واقعا از اختلال رهایی پیدا کرده‌اند؟ با در نظر گرفتن این مسئله، می‌توان ذکر کرد که یافته‌ها از اختلال شخصیت مرزی فقط مخصوص این اختلال نیست. پنجاه سال پیش لی رابینز نتایج مشابهی درباره بد کارکردی روانی اجتماعی پیش‌رونده در مطالعه‌ای با افراد با اختلال شخصیت ضد اجتماعی به دست آورد.
چه چیزی این عدم ارتباط بین نشانه‌ها و کارکرد را توضیح می‌دهد؟ بد کارکردی روانی اجتماعی می‌تواند به نتایج نشانگان رفتاری آشکار مربوط باشد. ممکن است روابط میان فردی با نشانگان رفتاری دراماتیک اولیه مخدوش شود و بعضی از این روابط طوری آسیب ببیند که قابل بازگشت نباشد. از طرف دیگر، ممکن است بد کارکردی روانی اجتماعی به تغییرات کارکردی مغز که کمتر قابل مشاهده هستند و بهبود پیدا نمی‌کنند مربوط باشد و توانایی‌های شناختی، هیجانی، اجتماعی، انگیزشی متعددی را شامل شود. هر دو این احتمالات مهم هستند.
مطالعه گاندرسون توجه ما را به دو مفهوم مهم معطوف می‌کند. نخست، بعضی از بیماری‌هایی که نشانگان رفتاری دراماتیک دارند، ممکن است نابهنجاری‌های مغزی کمتر قابل مشاهده‌ای داشته باشند که با کارکرد روانی اجتماعی مداخله کند. اسکیزوفرنی نمونه یک اختلال است که هم دارای نشانگان دراماتیک مثبت مانند توهم و هذیان است و هم دارای نشانگان منفی است که شامل تعداد زیادی از کارکرد‌های شناختی است که اساسا با توانایی عملکرد و کنش متقابل با دیگران مداخله می‌کند. دوم، بیماری‌های که در دوران جوانی فرد ایجاد می‌شوند، می‌توانند نتایج مخربی داشته باشند که حتی پس از بهبود نشانگان هم ادامه داشته باشند.
این یافته‌ها تلویحات مهمی دارند و نشان می‌دهند که حداقل دو نوع درمان مورد نیاز است. اول اینکه، درمان‌هایی مورد نیاز است که در همان سنین جوانی و قبل از اینکه آسیب‌های روانی اجتماعی غیر قابل جبران بوجود آید، نشانگان را کاهش دهد. این درمان‌ها باید هم نشانگان رفتاری قابل مشاهده و هم تغییرات کمتر قابل مشاهده در کارکرد مغز را که شامل فرایند‌های شناختی، هیجانی، اجتماعی و انگیزشی است را مورد توجه قرار دهد. برای پیشرفت این درمان‌ها، باید تحقیقاتی روی مکانیسم‌های مغزی صورت بگیرد. به علاوه، درمان‌هایی که تاکید بر توانبخشی روانی اجتماعی دارند مورد نیاز است. اگر فرد بتواند توانایی کار کردن، ادامه دادن روابط و لذت بردن از تفریح را دوباره به دست آورد، به احتمال بیشتری احساس سازنده بودن می‌کند. از جمله درمان‌هایی که برای مورد اخیر بوجود آمده‌اند می‌توان به درمان شناختی رفتاری، درمان بین فردی و درمان رفتاری دیالکتیکی اشاره کرد. این درمان ها برای مدیریت کردن افراد با اختلال شخصیت مناسب هستند اما میاز به درمان‌های مبتنی بر شواهد بیشتری داریم.
نویسنده: Eugene Rubin M.D. Ph.D
منبع: Do Personality Disorders Ever Go Away
یک راه ساده و آسان برای اطلاع از مطالب جدید سایت و ارتباط با ما کانال تلگرام ماست. در تلگرام ravanhami@ با ما همراه باشید.
