بازشناسی صورت مشابه در بافت های مختلف:  

بازشناسی صورت ناآشنا یک مسیر رشدی طولانی مخصوص به خود را طی‌می‌‌کند و در کودکان مبتلا به اوتیسم بیش از کودکان عادی احتمال نابهنجاری در بازشناسی صورت ناآشنا وجود دارد. اما تحقیقات کمی‌ تا به حال در زمینه توانایی‌ تشخیص یک صورت در چند عکس که به صورت طبیعی تغییرمی‌‌کنند، انجام شده‌است.

در این مقاله ما بازشناسی صورت را در کودکان عادی و کودکان مبتلا به اوتیسم بررسی‌ کردیم. در آزمایش ۱ به کودکان عادی ۶ و ۷ ساله، ۸ و ۹ ساله، ۱۰ و ۱۱ ساله، ۱۲ تا ۱۴ ساله و بزرگسالان، ۴۰ عکس سیاه و سفید از دو مرد متفاوت (۲۰ تا از هر مرد که در سن‌های مختلف، از زوایای مختلف و در نورهای مختلف گرفته‌شده‌بود) داده شد و از افراد خواسته‌شد که عکس‌های افراد مختلف را از یکدیگر جداکنند.

کودکان عکس‌های یک فرد را به صورت اشتباهی به عنوان افراد مختلف تشخیص دادند و به اشتباه عکس‌های یک نفر را در گروه‌های مختلف  به عنوان اشخاص مختلف قراردادند. کودکان کم‌سن‌تر بیشتر از بزرگسالان عکس‌های یک نفر را به عنوان شخصیت‌های مختلف درنظرگرفتند و همچنین بیشتر از بزرگسالان و کودکان بزرگ‌تر عکس دو فرد متفاوت را به اشتباه یک نفر درنظرگرفتند.

در آزمایش ۲، ما روند مشابهی‌ را با ۳۲ کودک مبتلا به اوتیسم که از نظر شناختی‌ توانا بودند، انجام دادیم. کودکان مبتلا به اوتیسم مرتکب اشتباه‌هایی‌ مشابه با کودکان عادی هم سن و هم توانایی‌ خود شدند. Fine-grained analysis با استفاده از ماتریس‌ها، تفاوت‌های گروهی مرزی‌ای را در عملکرد کلی‌ نشان داد. ما پیشنهاد می‌‌کنیم که عملکرد نابالغ کودکان عادی و کودکان مبتلا به اوتیسم می‌‌تواند ناشی‌ از مشکلات در استخراج تشابه‌های ادراکی از تصاویر مختلف از یک شخص و ایجاد یک ارائه ثابت از هویت صورت باشد.  

کلید واژه ها: درک صورت، بازشناسی صورت، اوتیسم، هویت، کودکان، رشد

Refrence science direct

Recognizing the same face in different contexts: Testing within-person face recognition in typical development and in autism