تجربه‌های بدرفتاری در کودکی پاسخ به داروهای افسردگی را کاهش می‌دهد:
کودکی دوران بسیار مهمی در زندگی انسان است. براساس برخی نظریه‌های روانشناسی تمام آنچه که در این دوران می‌آموزیم راهنمای زندگی آینده ما در بزرگسالی می‌شود. زیگموند فروید نیز معتقد بود که تمام شخصیت انسان در دوران کودکی شکل می‌گیرد. هر چند که این نظریه‌ها مخالفان و موافقانی دارد، برخی معتقدند که پی بردن به اهمیت ویژه‌ی دوران کودکی در شکل‌گیری شخصیت یکی از میراث‌های اصلی زیگموند فروید است که برای روانشناسان بعد از خود به جا گذاشته است. در ادامه با روان حامی همراه باشید.
نقش تجربه‌های بدرفتاری دوران کودکی در اختلالهای روانی
ضربه‌ها و آسیب‌هایی که در دوران کودکی برای فرد رخ داده‌اند اغلب او را مستعد اختلالهای روانی می‌کند. به عنوان مثال پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تجربه‌های بدرفتاری دوران کودکی یکی از تعیین‌کننده‌های اساسی مبتلا شدن به «اختلال افسردگی اساسی» است. از یک طرف مواجهه شدن با استرسورهای دوران کودکی مانند سوءاستفاده‌ی جنسی و بدرفتاری و از دست دادن والدین با افزایش خطر افسردگی مرتبط هستند. از طرف دیگر تجربه‌های بدرفتاری دوران کودکی پاسخ ضعیف به درمان را نیز پیش‌بینی می‌کنند، با شروع زودهنگام افسردگی رابطه دارند خطر عود افسردگی را افزایش می‌دهند و احتمال مزمن شدن را نیز بیشتر می‌کنند.
بدرفتاری با کودک باعث افسردگی می شود.
در جهان ۴۰۵ میلیون نفر افسردگی را تجربه می کنند. افسردگی یکی از ناتوان‌کننده‌ترین اختلالهای روانی است. در حال حاضر کمتر از ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بعد از درمان با داروهای ضدافسردگی به بهبودی می‌رسند. بنابراین ضرورت دارد که معلوم شود این داروها برای چه کسانی مناسب است و برای چه کسانی تأثیری ندارد.
نتایج پژوهش‌ها
در یک مطالعه جدید این نتیجه به دست آمد که پاسخ درمانی به داورهای ضد افسردگی در بزرگسالان به اتفاقات دوران کودکی فرد افسرده بستگی دارد. اگر فرد افسرده در دوران کودکی خود انواع بدرفتاری‌ها مانند بدرفتاری جسمانی، سوءاستفاده جنسی و بدرفتاری هیجانی را تجربه کرده باشد داروهای ضدافسردگی کمتر می‌تواند به او در رفع افسردگی کمک کنند.
این مطالعه همچنین به این نتیجه رسیده است که اگر این بدرفتاری‌ها قبل از ۷ سالگی رخ داده باشند احتمال بهبودی با داروهای ضدافسردگی کمتر می‌شود.
به نقل از روان حامی، نتایج این پژوهش که در ژورنال Translational Psychiatry به چاپ رسیده است پیشنهاد می‌کند که درمانگران بهتر است تاریخچه تجربه‌های بدرفتاری دوران کودکی بیمار را بررسی کنند و در صورت وجود بدرفتاری در سابقه او از درمان‌های جایگزین دیگری استفاده کنند.
به راستی که کودک، پدر انسان است.
refrence:
Translational Psychiatry (۲۰۱۶) ۶, e799; doi:10.1038/tp.2016.61
Published online 3 May ۲۰۱۶
تازه‌های روانشناسی
دلبستگی و نشانه‌های آسیب‌شناسی روانی
دلبستگی و نشانه‌های آسیب‌شناسی روانی: مطالعات همه‌گیری‌شناسی نشان داده‌اند که در نوجوانی نشانه‌های آسیب‌شناسی روانی متعددی قابل تشخیص هستند. اکثر بی... بیشتر بخوانید
کمال‌گرایی، افسردگی و خوش‌بینی
کمال‌گرایی، افسردگی و خوش‌بینی: دنبال کردن اهداف، رسیدن به موفقیت و میل به برتری یک بخش مهم زندگی است. اما میل شدید به برتر و بهتر از دیگران بودن کم... بیشتر بخوانید
تحمل ناپذیری بلاتکلیفی و شخصیت
تحمل ناپذیری بلاتکلیفی و شخصیت همه ما در زندگی روزمره‌ی خود با لحظاتی مواجهه می‌شویم که نمی‌دانیم چه اتفاقی رخ خواهد داد. مثلاً نمی‌دانیم که در امتح... بیشتر بخوانید
مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با روان‌پویشی
مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با روان‌پویشی: درمان‌های شناختی ـ رفتاری عموماً در انتقاد به رویکردهای روان‌تحلیلی و روان‌پویشی ایجاد شده‌اند. به ع... بیشتر بخوانید
سایکوپاتی و طرحواره‌های مثبت و منفی
شناخت و سایکوپاتی: شناسایی طرحواره های منفی و مثبت در نمونه های عادی و قانونی (جنایی) سایکوپاتی به مجموعه‌ای از صفات منفی شخصیت مانند فریبکاری، خودمحو... بیشتر بخوانید
