تناقض پیر شدن: هر چقدر پیرتر میشویم شادتر هستیم
نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که مردم همانطور که پیرتر میشوند شادتر هستند و از سلامت روان بهتر لذت میبرند. اگر دهۀ ۲۰ زندگی شما استرسآور است نگران نباشید چون چیزهای بهتری در راه هستند. تحقیقات قبلی نشان داده که لذت ما از زندگی با افزایش سن افزایش مییابد، چیزی که تناقض پیر شدن نامیده شده است، زیرا سن بیشتر با بیماری و سستی همراه است. یافتههای جدید نشان میدهد این پدیده به طور پیوسته در سراسر زندگیهای ما از بزرگسالی رخ میدهد.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا سن دیهگو سلامت جسمی و روانی ۱۴۵۶ بزرگسال را بررسی کردند که به صورت تصادفی از شهرستان سن دیهگو انتخاب شده بودند. شرکتکنندگان بین ۲۱ تا ۱۰۰ سال سن داشتند. از نظر سلامت روانی شامل رضایت از زندگی و سطوح پایینتر استرس، اضطراب و افسردگی افراد مسن از جوانها بهتر بودند.
دیلیپ جست یکی از اعضای گروه تحقیقاتی گفت: «احساس بهزیستی روانشناختی ارتقا یافته افراد مسن بهصورت خطی و قابلتوجه بود. شرکتکنندهها گزارش کردند که آنها هر سال نسبت به سال پیش و هر دهه نسبت به دهۀ پیش نسبت به خودشان و زندگیشان احساس بهتری داشتند.»
در سمت مقابل، شرکتکنندههای جوانتر سطوح بالاتری از استرس ادراکشده و نشانههای افسردگی و اضطراب گزارش کردند. جوانترین افراد یعنی افراد ۲۰ تا ۳۰ ساله خشنترین زمان را داشتند. جست گفت: « این فوارۀ دورۀ جوانی در مقایسه با سایر دورههای بزرگسالی با بدترین سطوح بهزیستی روانشناختی همراه است.»
در حالیکه احتمالاً بسیاری از ما فکر میکنیم که مشکلات جسمی فزاینده افزایش سن عوارض خود را روی شادی و سلامت روان ما به جا میگذارد، پژوهش نشان میدهد که این لزوماً درست نیست.
به گفته جست: «بعضی از محققان یک منحنی U شکل از احساس بهزیستی را در طول زندگی گزارش کردهاند، که از اوایل جوانی تا میانسالی کاهش مییابد و به دنبال آن در اواخر بزرگسالی بهبود پیدا میکند. پایینترین میزان سلامت روان در این مدل در طول میانسالی رخ میدهد حدود ۴۵ تا ۵۵ سالگی. اما ما این شیب اواسط زندگی در بهزیستی را مشاهده نکردیم.» دادههایی که گروه جست گردآوری کرد و در ژورنال روانپزشکی بالینی گزارش شده است «پیشنهاد میکند که احتمالاً یک بهبود خطی در سلامت روان وجود دارد که در جوانی شروع میشود».
چرا به نظر میرسد افراد مسن در مقایسه با جوانان از زندگی خود لذت بیشتری میبرند؟
پژوهشگران فکر میکنند که پاسخ این سؤال در این است که ما همانطور که پیر میشویم مرکز تمرکز جدیدی در زندگی ایجاد میکنیم که ممکن است به ما کمک کند تا از چیزهای ساده در دسترس رضایت بیشتری کسب کنیم.
لورا کارتنسن عضو مرکز طول عمر استنفورد و محقق پیری میگوید: «وقتی مردم با پایان روبهرو میشوند تمایل دارند از اهداف مرتبط با کشف و گسترش افقها به اهداف مرتبط با روابط لذتبخش تغییر دهند و روی فعالیتهای معنابخش تمرکز کنند. وقتی شما روی اهداف عاطفی بامعنا تمرکز میکنید، زندگی بهتر میشود، احساس بهتری دارید و هیجانهای منفی کمتر و زودگذرتر میشوند.»
جت پیشنهاد میکند که بهزیستی روانشناختی بالاتر همچنین میتواند از خردی ناشی شود که با افزایش سن ایجاد میشود، که شامل مهارت بیشتر در تنظیم هیجانی و گرفتن تصمیمات اجتماعی پیچیده است. او میگوید ما یاد میگیریم برای چیزهای کوچک مشقّت نکشیم و مقدار زیادی از چیزهایی که قبلاً بزرگ بودند کوچک میشوند.
این پژوهشگران اذعان میکنند که مطالعه آنها تنها یک تصویر لحظهای مقطعی در زمان ارائه میکند، یعنی مقایسه مردم مسنتر امروز با مردم جوانتر امروز است. به عبارت دیگر این مقایسه کردن نسلها در زمانهای مختلف نیست. این مطالعه تاثیر بعضی عوامل را به حساب نمیآورد، مثل استرسهای مالی و محیطی بیشتر جوانهای امروزی در مقایسه با استرسهای زمان جوانی نسلهای قبلی. برای به حساب آوردن این نوع عوامل در مطالعات مربوط به تناقض پیر شدن باید پژوهشهای طولی انجام شوند.
اما تغییرات در مغز هم میتواند باعث شوند همانطور که ما مسنتر میشویم چیزها سادهتر یا کمتر منفی به نظر برسند. یک مطالعه تصویربرداری مغزی در سال ۲۰۰۴ دریافت که شرکتکنندههای مسنتر در زمان مشاهده عکسهای منفی، در آمیگدال (منطقهای در مغز که یک نقش عمده در واکنشهای هیجانی ایفا میکند) فعالیت کاهشیافته نشان دادند، که پیشنهاد میکند پاسخهای هیجانی به محرکهای ناخوشایند همراه با افزایش سن آرامتر میشوند.
در این مرحله فرضیههای زیادی در مورد آنچه در اینجا جریان دارد وجود دارد اما قبل از اینکه مطمئن شویم چرا هرچقدر به پایان زندگی نزدیک میشویم زندگی بهتر به نظر میرسد، هر پاسخ قاطعی به تناقض پیر شدن نیازمند پژوهشهای بیشتری خواهد بود.
منبع: sciencealert


