سنجش عملکرد مثبت در روانشناسی بالینی
روانشناسی مثبت منجر به تأکید روزافزونی بر سنجش عملکرد مثبت در پژوهش و کاربست روانشناسی بالینی شده، و مسائلی را در خصوص نحوه سنجش صفات مثبت در بافت بالینی مطرح کرده است.
در مقاله حاضر سه ملاحظه کلیدی ارائه شده است. اول، ممکن است ابزارهای بالینی موجود خود کارکردهای مثبت را بسنجند، و این در صورتی است که عملکرد مثبت و منفی بر روی یک پیوستار باشد (مانند پیوستار دوقطبی از شادکامی تا افسردگی، و از اضطراب تا وانهادگی). دوم، می‌توان از برخی ابزارهای خاص عملکرد مثبت (مانند بهزیستی فضیلت‌محور) در کنار مقیاس‌های بالینی موجود استفاده کرد. سوم، ممکن است بسته به اینکه بهزیستی به عنوان عملکرد هیجانی یا جسمی، یا به عنوان رشد انسانی (مثلاً اصالت) در نظر گرفته شود، نیاز به ابزارهای کاملاً متفاوتی داشته باشیم.
مهم است که روانشناسان بالینی عملکرد مثبت را به پژوهش‌ها و کاربست خود وارد کنند تا خزانه مداخلات خود را غنی‌تر سازند، اما در این کار محققان و بالینگران همچنین باید آگاه باشند که چشم‌انداز روانشناسی بالینی را تغییر دهند. از این رو، پیشرفت روانشناسی بالینی به سمت به کار گیری کارکردهای مثبت نیازمند تأمل بر بنیادهای معرفت شناختی است.
واژگان کلیدی: معرفت شناختی؛ روانسنجی؛ سنجش؛ بهزیستی؛ روانشناسی مثبت؛ شادکامی؛ اصالت؛ افسردگی، عملکرد مثبت در روانشناسی بالینی
Refrence sciencedirect
Assessment of positive functioning in clinical psychology: Theoretical and practical issues
مترجم: ترانه خداویردی، دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی
برای مطالعه مقالات مشابه به مطالب زیر مراجعه کنید
روانشناسی بالینی مثبت: دیدگاه و راهبردی تازه برای پژوهش و کاربست یکپارچه
