مشکلات حرکتی اولیه و تأخیرهای زبانی‌ در اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات حرکتی دارند

کودکان مبتلا به اوتیسم که در یادگیری نشستن، چهاردست و پا راه‌رفتن یا راه‌رفتن مشکل دارند، مشکلاتی نیز در یادگیری صحبت کردن و فهمیدن کلمات دارند[۱]. این یافته‌ها به این نکته اشاره دارند که نقایص اولیه حرکتی ممکن است تحول زبان در کودکان مبتلا به اوتیسم را به تاخیر بیندازند. Catherine Lord پژوهشگر ارشد و مدیر مرکز اوتیسم و رشد مغز[۱] در نیویورک -بیمارستان Presbyterian می‌‌گوید:”اغلب اوقات هنگامی که ما درباره رشد زبان در اوتیسم صحبت می‌‌کنیم، زبان را به عنوان یک مهارت حرکتی درنظرنمی‌گیریم. ما اغلب درباره زبان به عنوان یک مهارت شناختی‌ و اجتماعی صحبت می‌کنیم. هرچند که این دو جنبه بسیار مهم زبان هستند اما جنبه حرکتی زبان نیز از اهمیت خاصی‌ برخوردار است.” بعضی‌ از پژوهشگران فرض می‌‌کنند که مشکلات زبان کودکان مبتلا به اوتیسم از عدم درک زبان ناشی‌ می‌‌شود (به عنوان مثال عدم درک هدف برقراری ارتباط یا چگونگی‌ انتقال معانی از طریق اصوات). اما مطالعات نشان می‌‌دهند که بخشی از رشد زبان به توانایی حرکت کردن برمی‌گردد. دامنه حرکتی وسیع‌تر  به کودکان امکان کنکاش در محیط و فرصت برای تعاملات اجتماعی را فراهم می‌‌کند. مطالعات روی کودکان عادی نشان‌می‌‌دهد که کودکانی که زودتر راه‌می‌افتند، زودتر هم شروع به صحبت‌کردن می‌‌کنند[۲]. مطالعات کمی‌ به رابطه بین مهارت‌های حرکتی درشت و تحول زبان در اوتیسم اشاره‌کرده‌اند. مطالعه جدید (چاپ شده در ۲۲ دسامبر در Autism Research) این رابطه را با استفاده از بررسی‌ آن‌ در طول زمان در تعداد زیادی از کودکان تأیید می‌‌کند.

تأخیر زبان

پژوهشگران از آزمون‌های استاندارد (برای سنجش مهارت‌های حرکتی و شناختی‌ ۱۵۸ کودک مبتلا به اوتیسم و ۵۱ کودک که در سن ۲ سالگی مشکوک به اوتیسم بودند) استفاده‌کردند و از والدین سن راه‌افتادن کودکان پرسیده‌شد. آن‌ها همچنین توانایی زبانی‌ هر کودک را در سن ۲، ۳، ۵ و ۹ سالگی با استفاده از پرسشنامه والد ارزیابی‌کردند. طبق تحلیل اولیه، کودکانی که دیرتر راه می‌افتند در صحبت‌کردن یا فهمیدن کلمات خاص به نسبت کندتر هستند. ولی‌ هنگامی که پژوهشگران تفاوت‌های کلی‌ کودکان در مهارت های حرکتی درشت، توانایی شناختی و شدت علائم اوتیسم را کنترل کردند این رابطه دیگر برقرار نبود. سپس پژوهشگران به بررسی‌ رابطه بین مهارت‌های حرکتی درشت و نرخ تحول زبان پرداختند. آن‌ها متوجه شدند که کودکان با نمرات پایین در آزمون‌های توانایی حرکتی در سن ۲ سالگی رشد زبانی‌ کندتری نسبت به کودکان با مهارت‌های حرکتی بهتر دارند. حتی بعد از این‌که پژوهشگران تفاوت‌ها در شروع راه رفتن، توانایی‌های شناختی‌ و شدت علائم اوتیسم را کنترل کردند، این رابطه همچنان پابرجا بود. براساس این یافته‌ها راه رفتن به تنهایی ارتباط مهارت‌های حرکتی درشت و تحول زبانی‌ را توضیح نمیدهد. Rachael Bedford از King’s College of London می‌‌گوید:”هنوز ممکن است به راه رفتن مربوط باشد ولی‌ به همان اندازه می‌‌تواند ناشی‌ از عوامل دیگر نیز باشد”.

فرصت‌های یادگیری

  Bedford می‌گوید: “علی‌‌رغم این‌که مکانیزم‌های زیربنایی بین مهارت‌های حرکتی درشت و رشد زبان شناخته‌شده نیستند، رشد مهارت‌های حرکتی درشت می‌‌تواند فرصت‌هایی‌ را برای یادگیری زبان ایجادکند. برای مثال، انتقال از چهاردست و پا راه رفتن به راه رفتن، دستان کودک را برای ایما و اشاره‌ها و اشاره کردن به اشیا آزاد می‌‌کند و به او این توانایی را می‌‌دهد که به سمت شی‌ و یا افراد مورد علاقه‌اش برود. طبق گفته Jana Iverson (استاد روانشناسی‌ دانشگاه Pittsburg) که در این پژوهش شرکت نداشته است، اگر حرکات درشت راه را برای یادگیری زبان هموارکند، پس بهبود مهارت‌های حرکتی ممکن است به فواید دور از انتظاری در مهارت‌های ارتباطی‌ منجر شود. وی افزود: “ممکن است افراد تصور کنند که کودکان فقط برای مهارت‌های حرکتی نیاز به کاردرمانی دارند و ما به طور کلاسیک به کار درمانی به عنوان تقویت عضلات و بهبود هماهنگی حرکتی و چیزهایی‌ از این قبیل نگاه می‌‌کنیم اما در حقیقت از طریق این درمان ما فقط به حل مشکلات حرکتی نمی‌پردازیم بلکه فرصت‌های یادگیری را برای کودکان ایجاد می‌‌کنیم.”

Early motor problems linked to language delays in autism

[۱]. Center for Autism and the Developing Brain

1. Bedford R. et al. Autism Res. Epub ahead of print (2015)

۲٫Walle E.A. and Campos J.J. Dev. Psychol. ۵۰, ۳۳۶-۳۴۸ (۲۰۱۴) PubMed