مطالعه مبانی فیزیولوژیک روانشناسی

دیدگاه فیزیولوژیک دستگاه عصبی، ژنتیک و هورمونها را مطالعه میکند
در قسمت دیدگاهها در روانشناسی مطرح شد که رویکرد زیستشناختی معتقد است که ما محصولات ژنتیک و فیزیولوژی هستیم. این دیدگاه تنها رویکرد در روانشناسی است که افکار، احساسات و رفتارها از منظر زیستشناختی بررسی میکند؛ بنابراین از این منظر تمام افکار، احساسات و رفتارها اول فیزیولوژیکال هستند و دارای پایه بیولوژیکی هستند.
دیدگاه زیستشناختی از به سه طریق بررسیهای خود را انجام میدهد:
۱- روش مقایسهای: در این روش گونههای مختلف حیوانات تحت مطالعه و بررسی قرار میگیرند. این نوع مطالعه به درک رفتار انسان کمک میکند
۲- فیزیولوژی: پژوهشگران نحوه کارکرد سیستمهای عصبی و هورمونها، عملکرد مغز و چگونگی تغییرات در ساختار یا عملکرد آنها را که بر رفتار تأثیر میگذارد بررسی میکنند. بهعنوانمثال بررسی میشود که چطور داروهایی که برای درمان افسردگی به کار میروند از طریق تأثیر بر سیستم عصبی، رفتار را تغییر میدهند.
۳- وارثت: آنچه از والدین خود به ارث میبریم و مکانیسمهای این وارثت بررسی میشود. بهعنوانمثال ما میخواهیم بدانیم که آیا هوش بالا از یک نسل به نسل دیگر منتقل میشود.
ادراکها، تجربهها و رفتارها، بر فعالیت دستگاه عصبی استوار است. دستگاه عصبی از سلولهای بیولوژیک یا نورونها تشکیل شده است که از طریق فرآیندهای شیمیایی، اطلاعات را در درون بدن مبادله میکنند.
قبل از ورود به مبحث مبانی فیزیولوژیک باید چندین اصطلاح را تعریف کنیم. اصطلاح دستگاه عصبی به همه اندامهای عصبی اشاره دارد. دستگاه عصبی به دو دستگاه تقسیم میشود: دستگاه عصبی مرکزی و دستگاه عصبی پیرامونی.



دستگاه عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع شوکی است.
دستگاه عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع شوکی است.
دستگاه عصبی پیرامونی شامل سایر اندامهای عصبی در بقیه اعضای بدن است. دستگاه عصبی پیرامونی از دو دستگاه سوماتیک و خودمختار (اتونومیک) تشکیل شده است. دستگاه سوماتیک که دستگاه تنی یا بدنی نیز نامیده میشود پیامها را از گیرندههای حسی، ماهیچهها و سطح بدن میگیرد و به دستگاه عصبی مرکزی میبرد. دستگاه خودمختار با اندامها و غدهها مرتبط است.
عصبهای حسی درون دستگاه سوماتیک، اطلاعات مربوط به محرکهای خارجی را از پوست، ماهیچهها و مفاصل به دستگاه عصبی مرکزی میفرستند. به همین دلیل از درد، فشار و تغییرات دما آگاه میشویم.
عصبهای حرکتی دستگاه سوماتیک، پیامها را از دستگاه عصبی مرکزی به ماهیچهها میآورند و در آنجا اعمال فیزیکی را آغاز میکنند.
عصبهای دستگاه خودمختار به داخل اندامهای درونی وارد میشوند، از آنها بیرون میآیند و فرآیندهای تنفس، ضربان قلب، هضم و… را کنترل و تنظیم میکنند.
عصبهای آوران، پیامها را از بدن به دستگاه عصبی مرکزی منتقل میکنند و عصبهای وابران پیامها را از دستگاه عصبی مرکزی به بدن میرسانند.
عنوان: مطالعه مبانی فیزیولوژیک روانشناسی
مطالب قبلی