یک کارآزمایی تصادفی توانبخشی شناختی در نجات یافتگان از سرطان
شیما پژوهی نیا، کاندیدای دکتری تخصصی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی
هدف: دومین علامتِ شایع بعد از درمان در نجات‌یافتگان از سرطان، نگرانی در مورد آسیب‌های شناختی است. علی‌رغم مطالعات متعددی که آسیب‌های معناداری را در بخشی از نجات‌یافتگان نشان داده اند، اطلاعات در مورد درمان‌های مؤثر برای این افراد همچنان نوظهور باقی مانده است. این مطالعه به بررسی اثربخشی مداخلۀ توانبخشی شناختی گروهی در نجات‌یافتگان از سرطان می‌پردازد.
روش‌های اصلی: پژوهش ما شامل یک مطالعۀ تصادفی کنترل‌شده بود که از مداخلۀ توانبخشی شناختی به مدت ۷ هفته و به شکل گروهی استفاده کردیم. شرکت‌کنندگان با استفاده از پرسشنامۀ علائم ذهنی و آزمون‌های عصب‌شناختی، قبل و بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌های کلیدی: ۲۸ شرکت‌کننده (میانگین سنی ۵۸ سال) که بطور متوسط ۳ سال (۶± سال) تحت درمان پس از درمان اولیه/کمکی قرار گرفته بودند و سرطان‌های مختلفی (سینه، مثانه، پروستات، روده بزرگ، رحم) داشتند، در این مطالعه شرکت کردند. در مقایسه با خط پایه، گروه درمان در علائم آسیب‌های شناختی ادراک‌شده (p˂.۰۱)، توانایی‌های شناختی (p˂.۰۱) و کیفیت کلی زندگی با توجه به علائم شناختی (p˂.۰۱) که بوسیلۀ FACT-Cog اندازه‌‌گیری شده بود، بهبود نشان دادند. گروه درمان همچنین بهبود در اندازه‌گیری‌های عینی توجه (p˂.۰۱) و تمایل به بهبود در حافظه کلامی را نشان دادند. بهبود معنادار در تمام آزمون‌های شناختی مشاهده نشد.
اهمیت: مداخلۀ توانبخشی شناختیِ گروهی در بهبود توانایی‌های توجه و کیفیت کلی زندگی مرتبط با شناخت در نجات‌یافتگان از سرطان اثربخش بود. نتایج نشان می‌دهد که توانبخشی شناختی گروهی می‌تواند مداخلۀ مؤثری در درمان اختلال‌های شناختیِ بیماران سرطانی باشد و باید مطالعات بیشتر، در دامنۀ وسیع‌تر و با شرایط کنترل‌شدۀ فعال صورت گیرد.
کلید واژه‌ها: سرطان کلیه ، شناخت، توانبخشی شناختی، کارآزمایی کنترل‌شده، توجه، حافظه فعال، کارآزمایی تصادفی توانبخشی شناختی
Refrence
science direct
A randomized trial of cognitive rehabilitation in cancer survivors
برای مطالعه مقالات مشابه به مطالب زیر مراجعه کنید:
بهبود علائم منفی در توانبخشی شناختی: نتایح حاصل از یک کوشش دو ساله از درمان بهبود شناختی
