کودک آزاری: کودکان خود را آزار ندهیم

عموم جامعه کودک آزاری را تنبیه بدنی و آسیب‌های جسمانی حاصل از آن که توسط افراد خاص به کودک وارد می‌شود می‌دانند. درحالی‌که مطالعات ثابت کرده‌اند کودک آزاری تنها شامل تنبیه‌های بدنی و آسیب‌های جسمانی حاصل آن توسط افراد خاص نیست بلکه به شکل‌های دیگری هم وجود دارد که می‌تواند توسط نزدیک‌ترین افراد به کودک (پدر و مادر، معلم و اولیای مدرسه) و در امن‌ترین و اصلی‌ترین نهادهای اجتماعی هم اتفاق بیافتد. این در حالی است که پدر و مادرها و اولیای مدرسه متوجه آسیب‌های بزرگی که به کودک و جامعه وارد می‌کنند، نیستند. در ادامه جهت افزایش آگاهی از انواع کودک آزاری و نمونه‌های آن‌ها سخن خواهیم گفت.

 

 

انواع کودک آزاری:

• کودک آزاری جسمی
• کودک آزاری جنسی
• کودک آزاری غفلت
• کودک آزاری عاطفی و روانی

۱-کودک آزاری جسمی: هرگونه آسیب‌های جسمی غیر تصادفی حتی اگر عامل این آسیب مراقبت‌کننده از کودک بوده و قصد آسیب‌رسانی به کودک را نداشته است.

انواع آزار جسمی:

*هل دادن، تکان دادن، لگدزدن، پرت کردن

*نیشگون گرفتن، خفه کردن، مو کشیدن

*سوزاندن با آب جوش یا سیگار

۲- کودک آزاری جنسی: هرگونه لمسی که خارج از تمایل کودک باشد.

انواع آزار جنسی:

*مالش، لمس، یا بوسیدن دستگاه تناسلی

*وادار کردن کودک به لمس دستگاه تناسلی بزرگ‌ترها

*هرگونه دخول دهانی، مقعدی یا مهبلی

*کودک را در معرض روابط یا تصاویر جنسی بزرگ‌سالان قرار دادن

*شوخی یا گفتن جوک‌های جنسی با کودک یا در حضور کودک

*هرگونه تجاوز به حریم خصوصی کودک شامل اجبار کودک به برهنه شدن یا مشاهده کودک در حمام یا دستشویی

*اغوا کردن کودک در استفاده از سایت‌های جنسی

۳-کودک آزاری غفلت: فراهم نکردن نیازهای اولیه کودک

انواع غفلت:

*جسمانی

*تحصیلی

*عاطفی

۴- کودک آزاری عاطفی: بی‌توجهی به نیازهای عاطفی و روانی کودک

*غفلت، بی‌توجهی، طرد کودک

*کمبود محبت جسمانی مثل در آغوش گرفتن

*زندانی کردن یا بستن کودک

*تهدید یا ترساندن کودک

*مقایسه با سایرین

*تحقیر کودک با القا پیام به‌دردنخور یا وجود نداشته باش

* تهدید به جدایی کردن: با گفتن جملاتی چون دیگر در این خانه نمی‌مانم، می‌روم دیگر برنمی‌گردم و … کودک را آزار می‌دهید.

 

چگونه می‌توانیم کودک آزاری را کاهش دهیم؟

*دقت در ازدواج و تشکیل خانواده. ممانعت از ازدواج‌های تحمیلی و ناشناخته

*توجه به تنظیم خانواده و تعداد مناسب فرزندان

*اهمیت دادن به‌سلامت روحی خود چراکه عدم کنترل در رفتار والدین نوعی کودک آزاری محسوب می‌شود.

*افزایش سطح آگاهی درباره فرزندپروری از طریق شرکت در کلاس‌های فرزندپروری، مطالعه کتاب و رسانه.

* از کودک خود عذرخواهی کنید: از عذرخواهی کردن از کودک خود نترسید. به کودک اجازه دهید متوجه شود که پدر و مادر هم می‌توانند اشتباه کنند.

*کودک خود را با اسامی و القاب بد خطاب نکنید: (احمق، کودن، تو هیچ‌چیز نمی‌شوی و …) با این عمل شخصیت، عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس کودکتان را زیر سؤال می‌برید و زمینه را برای تمسخر از جانب دیگران فراهم می‌کنید. کودک با این عمل آسیب می‌بیند.

*به فرزندتان بیاموزید هرگز نام و شماره تماس، آدرس محل سکونت یا مدرسه و اطلاعات راجع به خانواده را به کسانی که رودررو با او صحبت نکرده‌اند ندهد. (مخاطبان مجازی)

*به کودک خود اجازه ندهید هنگام ورود به سایت‌های اینترنتی چت روم‌ها مشخصات شخصی پر کند، چون ممکن است مورد آسیب‌های روحی و جنسی مجازی قرار بگیرند.

* به کودک خود آموزش دهید که در صورت نیاز شماره ۱۱۰ را بگیرد. با توجه به آنچه گفته شد، افرادی که در جامعه دست به خشونت می‌زنند، اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس پایین، احساس نگرانی و طردشدگی، ترس از تنهایی و از دست دادن دارند بی‌شک همه به‌نوعی مورد کودک آزاری قرارگرفته‌اند. کودکانمان همان‌هایی که امیدهای آینده خانواده و جامعه هستند نیازمند آرامش و محبت‌اند با توجه به نکات گفته شده با کنترل بر عملکرد، محیط آرام و محبت‌آمیزی را برای فرزندانمان فراهم کنیم.

کودکان خود را آزار ندهیم