به طور مکرری نشان داده شده است طرحوارههای ناسازگار اولیه (EMS) با چندین اختلال روانشناختی از جمله افسردگی مرتبط است. طرحوارهدرمانی مداخلاتی را با هدف تغییر در طرحوارههای ناسازگار اولیه پیشنهاد کرده است. در مطالعه حاضر، ما اثر درمان سرپایی روانپویشی یکپارچهنگر را بدون تمرکز آشکار بر طرحوارههای ناسازگار اولیه در یک نمونه دارای افسردگی اساسی بررسی کردیم.
چهل و هفت (۳۸ زن و ۹ مرد) بیمار چکلیست نشانههای آسیبشناسی روانی (SCL-90) و پرسشنامه طرحواره یانگ (YSQ) را در ابتدا و انتهای درمان تکمیل کردند. نتایج آشکار کرد که طرحوارههای ناسازگار اولیه به طور معناداری در سه حوزه از پنج حوزه کاهش یافتند. مهمتر از این، کاهش پریشانی در طی درمان به طور نیرومندی با کاهش طرحوارههای ناسازگار اولیه در حوزه طرحواره خودگردانی و عملکرد مختل مرتبط بود. ما نتیجه گرفتیم که تغییر در طرحوارهها با تغییر در پریشانی به صورت بالایی رابطه دارد اما طرحوارهها فقط از راه طرحوارهدرمانی تغییر نمیکنند، بلکه همچنین توسط رویکردهای دیگر از جمله درمان روانپویشی نیز تغییر مییابند.
واژههای کلیدی: افسردگی، رواندرمانی پویشی، طرحوارههای ناسازگار اولیه، آسیب شناسی روانی، تغییر طرحواره
Refrence
مترجم: حمید بهرامی زاده، دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی