مواجهه و پیشگری از پاسخ و طرحواره‌درمانی برای اختلال وسواس:
ژونال رفتار درمانی و روانپزشکی تجربی در ۲۰۱۶ مقاله‌ای را منتشر کرده است که در آن جمعی از پژوهشگران آلمانی دست به آزمایش اثربخشی درمان ترکیبی مواجهه و پیشگیری از پاسخ و طرحواره‌درمانی زده‌اند. با روان‌حامی همراه باشید تا جزییات این طرح پژوهشی و نتایج آنها را بررسی کنیم.
اختلال وسواسی ـ جبری یکی از اختلالهای مزمن و ناتوان‌ساز روانی است که ۲ تا ۳ درصد جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اختلال وسواس عموماً بیماری شدیدی است و آسیب‌های عملکردی در شغل، اجتماع و در خانه ایجاد می‌کند.
اختلال وسواسی جبری چیست؟
در بین تمامی درمانهای معرفی شده برای اختلال وسواسی ـ جبری، پژوهشها نقش درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ را در بهبودی آن بسیار مؤثر و با اهمیت می‌دانند و در واقع این درمان را خط اول درمان اختلال وسواسی جبری معرفی کرده‌اند. با وجود این مطالعات نشان داده‌اند که ۱۰ تا ۳۷ درصد از بیماران مبتلا به وسواس به درمان مواجهه و پیشگیری از پاسخ، پاسخ نمی‌دهند.
آنچه باعث عدم پاسخگویی به درمان می‌شود امتناع بیمار از مواجهه است که در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد بیماران این کار را می‌کنند. در طولانی‌مدت نیز مشاهده شده است که بیش از یک سوم بیمارانی که درمان را کامل کرده‌اند نشانه‌هایشان باقی مانده است و فراتحلیل‌ها نیز مطرح کرده‌اند که حتی بعد از دریافت درمان مناسب نشانه‌های اختلال وسواسی تا حد متوسطی در بیمار باقی می‌مانند.
پژوهشها نشان داده‌اند که عواملی مانند سن پایین شروع بیماری، شدت بالاتر بیماری در زمان شروع، هزینه‌های بالای بیماری، آسیب‌های بالای شغلی و اجتماعی با عدم پاسخ به درمان ارتباط دارند.علاوه بر این، عواملی که در نتایج منفی درمان نقش دارند همبودی با اختلالهای شخصیت و اختلالهای محور یک و آسیب‌های دوران کودکی و کارکرد نشانه‌ها است. منظور از کارکرد نشانه‌ها معنا و عملکردی است که نشانه‌ی بیماری در زندگی شخص ایفا می‌کنند. به عنوان مثال استفاده از رفتارهای اجباری برای تنظیم‌سازی و تعدیل هیجانهای منفی یا ایجاد محدودیت برای دیگران است.
بنابراین لازم است تا استراتژی‌ها و رویکردهای درمانی مکمل و جایگزینی برای بیمارانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند مورد بررسی قرار گیرند.
طرحواره‌درمانی ابتدا به ساکن برای بیماران مبتلا به اختلالهای شخصیتی شدید و بیمارانی که اختلال مزمن آنها به درمان شناختی رفتاری پاسخ نمی‌دهند شکل گرفته است. به این دلیل می‌توان گفت که طرحواره‌درمانی، درمانی برای بیماران مقاوم به درمان است. طرحواره‌درمانی برای درمان این دسته از بیماران از رویکردهای دلبستگی، شناختی، رفتاری، روانپویشی، درمانهای متمرکز بر هیجان و گشتالت درمانی استفاده کرده است. از آنجایی که طرحواره‌درمانی بر تجربه‌های منفی دوران کودکی، باورهای هسته‌ای، اختلالهای شخصیتی همبود و کارکرد نشانه‌ها تمرکز می‌کند، می‌تواند برای درمان بیمارانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند به کار گرفته شود. طرحواره‌درمانی همان عواملی را در درمان مد نظر قرار می‌دهد که وجود آنها منجر به شکست درمان شناختی ـ رفتاری می‌شود.
نیکول تی‌یل و همکاران (۲۰۱۶) مقاله‌ای را در ژونال رفتاردرمانی و روانپزشکی تجربی منتشر کردند. آنها در این پژوهش طرحواره‌درمانی (ST) را در ترکیب با درمان مواجهه و پیشگیری (EPR) از پاسخ به کار گرفتند. آنها یک درمان ۱۲ هفته‌ای طراحی کردند و نام آن را STERP گذاشتند. آنها ۱۰ بیمار مبتلا به وسواس را که در رسیدن به بهبودی با درمان شناختی رفتاری شکست خورده بودند انتخاب کردند و از مقیاس اختلال وسواسی جبری ییل ـ بروان (Y-BOCS) برای سنجش اثرات درمانی استفاده کردند. همچنین از پرسشنامه ویرایش شده‌ی اختلال وسواسی جبری (OCI-R) و پرسشنامه‌ی افسردگی بک (BDI-II) استفاده کردند.
نتایج نشان داد که رابطه‌ی معناداری بین Y-BOCS، OCI-R و BDI-II وجود دارد و اندازهی اثر به دست آمده (۴۸/۱ – ۲۵/۲) بود. نتایج پیگیری نیز نشان داد که شش ماه بعد از درمان نتایج ثابت باقی مانده است.
از محدودیتهای این پژوهش نداشتن گروه کنترل، اندازه کوچک نمونه، و تکرار مقیاس‌های خط پایه است.
طرحواره‌درمانی اثرات تکنیک مواجهه و پیشگیری از پاسخ دراختلال وسواسی جبری را افزایش می‌دهد.
-
طرحواره درمانی چیست؟ مبانی و تکنیک‌ها طرحواره‌های ناسازگار اولیه: اولین خشتهای کج زندگی درمان شناختی رفتاری به زبان ساده
مواجهه و پیشگری از پاسخ و طرحواره‌درمانی برای اختلال وسواس
Abstract
Background
In spite of the availability of effective treatments for obsessive-compulsive disorder (OCD), many patients do not respond sufficiently or relapse. Treatments using other potentially effective methods such as experiential techniques need to be investigated. We developed a 12-week inpatient treatment augmenting exposure and response prevention (ERP) with schema therapy (ST) called STERP. The feasibility and effectiveness of STERP was tested..
Methods
In a pilot study, 10 inpatients with OCD who failed to respond to Cognitive Behavioral Therapy (CBT) with ERP received STERP. The Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Y-BOCS) served as primary outcome. Secondary outcome measures were the Obsessive Compulsive Inventory-revised (OCI-R) and the Beck Depression Inventory (BDI-II). Treatment effects were assessed with t-tests for paired samples.
Results
Significant reductions of the Y-BOCS, OCI-R and the BDI-II were found, with very large effect sizes (Cohen’s d = ۱.۴۸–۲.۲۵). Results remained stable at 6 months follow-up. Five prior non-responders responded according to the 35% Y-BOCS symptom reduction criterion..
Limitations
Lack of control group, small sample size and lack of repeated outcome measures during baseline.
Conclusions
STERP may be a feasible and potentially effective treatment for prior non-responders among OCD patients and thus worth further investigation in randomized controlled trials..
Keywords
- Obsessive-compulsive disorder;
- Cognitive behavior therapy;
- Exposure and response prevention;
- Schema therapy
تازه‌های روانشناسی
فروید زمانی مطرح کرده بود که خواب‌هایی که می‌بینیم به منظور ارضا شدن نیازهای برآروده نشده‌ی ماست. علاوه بر این او معتقد بود که خواب شاه‌راه رسیدن به ناخودآگاه است. غرایزی که انسان‌ها بیشتر از همه سرکوب می‌کنند به نظر فروید سکس و پرخاشگری اس... بیشتر بخوانید
