اکتساب مدل­های درونی تکالیف حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم مجموعه­ای از اختلال­های حرکتی از جمله هماهنگی ضعیف، تاخیر در یادگیری مهارت­های حرکتی پیچیده مانند استفاده از ابزار و راندن سه­چرخه را نشان می­دهند. بر مبنای نظریه یکی از مراحل ضروری در یادگیری حرکتی توانایی شکل­دهی مدل­های درونی است که برای پیش­بینی پیامدهای حسی فرمان­های حرکتی و یادگیری از خطاها برای بهبود عملکرد در کوشش بعدی کاربرد دارد. مشخص شده که مخچه یک محل مهم برای اکتساب مدل­های حرکتی است و رشد مخچه در افراد مبتلا به اوتیسم نابهنجار است.

در این پژوهش کودکان مبتلا به اوتیسم در دامنه­ای از تکالیفی که مستلزم تغییر در برآیند حرکتی جهت پاسخ به یک تغییر در محیط است، مورد ارزیابی قرار گرفته­اند. نخست یک تکلیف انطباق با نقشه دیداری محیط که تغییر یافته، مورد توجه قرار گرفته است. از کودکان خواسته شد تا به سمت اهداف دیداری بدون چشم برگرداندن از آنها، توپ پرتاب کنند.

سپس یک تکلیف کشش که مستلزم حرکت دسته­ی یک ابزار جدید (یک بازوی رباتیک) بود را انجام دادند. این ابزار یا بر روی دست نیرو وارد می­کرد و یا مکان­نمای مربوط به محل دسته را جابجا می­کرد. کودکان مبتلا به اوتیسم در تمامی تکالیف، برون­داد حرکتی­شان را از طریق تشکیل یک الگوی درونی پیش­بینی پذیر هماهنگ کرده بودند.

به­ طور شگفت ­آوری میزان اکتساب و از دست دادن، با کودکان دارای رشد عادی قابل جداسازی نبود. بنابراین، مکانیسم­های اکتساب و انطباق مدل­های درونی در حرکاتی که خود فرد انجام می­داد در کودکان مبتلا به اوتیسم، طبیعی به نظر می­رسید. کم بودن انطباق نشانگر این است که در رشد مهارت­های حرکتی آسیب دیده در کودکان مبتلا به اوتیسم، نقش دارد. همچنین، یافته­های این پژوهش می­توانند برخی الزام­های کاربردی داشته باشند به این صورت که مکانیسم­های مشخصی که کودکان مبتلا به اوتیسم می­توانند از طریق آن رفتار خود را تغییر دهند را شناسایی کرد.

واژگان کلیدی: انطباق کشش، کنترل حرکتی، کودکان مبتلا به اوتیسم

Refrence

oxford Journal