اکتساب مدلهای درونی تکالیف حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم
کودکان مبتلا به اوتیسم مجموعهای از اختلالهای حرکتی از جمله هماهنگی ضعیف، تاخیر در یادگیری مهارتهای حرکتی پیچیده مانند استفاده از ابزار و راندن سهچرخه را نشان میدهند. بر مبنای نظریه یکی از مراحل ضروری در یادگیری حرکتی توانایی شکلدهی مدلهای درونی است که برای پیشبینی پیامدهای حسی فرمانهای حرکتی و یادگیری از خطاها برای بهبود عملکرد در کوشش بعدی کاربرد دارد. مشخص شده که مخچه یک محل مهم برای اکتساب مدلهای حرکتی است و رشد مخچه در افراد مبتلا به اوتیسم نابهنجار است.
در این پژوهش کودکان مبتلا به اوتیسم در دامنهای از تکالیفی که مستلزم تغییر در برآیند حرکتی جهت پاسخ به یک تغییر در محیط است، مورد ارزیابی قرار گرفتهاند. نخست یک تکلیف انطباق با نقشه دیداری محیط که تغییر یافته، مورد توجه قرار گرفته است. از کودکان خواسته شد تا به سمت اهداف دیداری بدون چشم برگرداندن از آنها، توپ پرتاب کنند.
سپس یک تکلیف کشش که مستلزم حرکت دستهی یک ابزار جدید (یک بازوی رباتیک) بود را انجام دادند. این ابزار یا بر روی دست نیرو وارد میکرد و یا مکاننمای مربوط به محل دسته را جابجا میکرد. کودکان مبتلا به اوتیسم در تمامی تکالیف، برونداد حرکتیشان را از طریق تشکیل یک الگوی درونی پیشبینی پذیر هماهنگ کرده بودند.
به طور شگفت آوری میزان اکتساب و از دست دادن، با کودکان دارای رشد عادی قابل جداسازی نبود. بنابراین، مکانیسمهای اکتساب و انطباق مدلهای درونی در حرکاتی که خود فرد انجام میداد در کودکان مبتلا به اوتیسم، طبیعی به نظر میرسید. کم بودن انطباق نشانگر این است که در رشد مهارتهای حرکتی آسیب دیده در کودکان مبتلا به اوتیسم، نقش دارد. همچنین، یافتههای این پژوهش میتوانند برخی الزامهای کاربردی داشته باشند به این صورت که مکانیسمهای مشخصی که کودکان مبتلا به اوتیسم میتوانند از طریق آن رفتار خود را تغییر دهند را شناسایی کرد.
واژگان کلیدی: انطباق کشش، کنترل حرکتی، کودکان مبتلا به اوتیسم
Refrence
مترجم: حجت پیرزادی، دانشجوی دکتری کودکان استثنایی دانشگاه علامه طباطبایی