درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) از لحاظ نظری یک رویکرد انسجام یافته است که فرآیندهای مشترک بین دامنهای از اختلالهای روانی را مشخص کرده است. هدف مطالعهی حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر ACT برای بیماران مقاوم به درمانی بود که تشخیصهای متفاوتی داشتند و تا کنون حداقل یک مداخلهی روانشناختی را کامل کردهاند.
۶۱ نفر در این پژوهش برای مقایسهی ACT و درمان رایج (treatment as usual) مبتنی بر درمان شناختی رفتاری شرکت کردند که در نهایت دادههایی از ۴۵ نفر از آنها به دست آمد (گروه ACT= 26 نفر؛ گروه درمان رایج= ۱۹). نتایج اولیه نشانههای روانشناختی را اندازهگیری کرده بودند. تمام شرکتکنندهها بلافاصله بعد از درمان، نشانههایشان کاهش پیدا کرده بود اما در پیگیری ۶ ماهه، بهبودی بیشتری در کسانی مشاهده شد که در گروه ACT بودند.
ارزیابیهای گستردهتر و کنترلشدهتری برای تأیید یافتهها ضروری است که به افزایش فهم فرآیندهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ارزیابی مزایای اقتصادی سلامتی منجر شود.
واژههای کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، درمان شناختی رفتاری (CBT)، آزماش کنترل شده تصادفی (RTC)، اختلالهای شخصیت، موارد مقاوم به درمان، بهوشیاری (ذهنآگاهی)، گروهدرمانی
refrence sciencedirect
مترجم: حمید بهرامی زاده