چرا باید از مبل راحتی استفاده کرد؟
بیش از یک قرن پس از آنکه استفاده از مبل راحتی برای اولین بار توسط فروید معرفی شد، همچنان حس کنجکاوی و تمسخر را برمیانگیزد.
فروید در اوایل دههی ۱۹۰۰، برای گذر کردن از روش معتبر هیپنوتیزم به روش متقابل (دو جانبهی) تداعی آزاد، شروع به استفاده کردن از مبل راحتی نمود. فروید همانند بسیاری از متخصصان پس از او، آموخت که تعاملات بیمار و روانکاو هنگامی عمیقتر میشوند که هر دوی آنها از محدودیتهای ناشی از نگاه کردن به هم رها شوند. چراکه در این صورت هر دوی آنها فرصت دارند تا ذهن خود را در رابطه با یکدیگر آزاد بگذارند.
هنگامی که بیماران از مبل راحتی استفاده میکنند، اغلب اینگونه اظهار نظر مینمایند: “این که بتوانم آنچه در ذهنم میگذرد را بدون نگرانی در مورد واکنشهایم بیان کنم، بسیار آزادانه است”. روی مبل راحتی، بیماران از اشارات ناخودآگاهی که ما اغلب در تعاملات چهره به چهره برای هدایت افکار خود بر آنها تکیه میکنیم آزاد هستند. ما اغلب، رفتار خود را با توجه به پاسخهایی که در دیگران ایجاد میکنیم، تنظیم مینماییم. مبل راحتی، اساسا” وسیلهای است برای آزادی شخصی؛ آزادی از محدودیتهای معمول اجتماعی که مانع از آگاهی ما از خودمان میشوند؛ این آگاهی از خود، ما را از تخیل کردن منحرف میکند. همچنین، استفاده از مبل راحتی منجر به آزاد شدن از نوعی اجتماعی بودن سطحی میشود که میتواند مانع از ایجاد صداقتی عمیقتر شود.
آیا استفاده از مبل راحتی واقعا مؤثر است؟
بیماری، به این دلیل رواندرمانی را آغاز کرد زیرا متوجه شده بود که اخیرا” در رابطه با شوهرش که او را عمیقا” دوست میداشت، بسیار خودش را سرزنش میکند. او به دنبال درمان بود تا بفهمد چرا اینطور شده. او اظهار داشت: “هر کاری که میکنم، خودم را به خاطر اینکه به اندازه کافی خوب نبودهام سرزنش میکنم.” پس از چندین جلسه درمان، او به این نتیجه رسید که این حس مزمن ارزیابی انتقادی به تربیت او مربوط است. در تصور او، مادرش مدام از او انتقاد میکرد. بعدها او متوجه شد در حالی که مادرش در حقیقت گاهی اوقات خشن میشد، تصویر درونی او از مادرش، تاریکتر از واقعیت مادرش بود. مادری که در تصوراتش همیشه از او میترسید، با مادر واقعی او متفاوت بود.
او خیلی زود تحت رواندرمانی قرار گرفت و کمکم احساس آزادی بیشتری نمود بنابراین خودش را کمتر سرزنش میکرد. او به گرمی صحبت و از بینشهای من قدردانی میکرد. پس از مدتی، او دچار احساس ناراحتی و به طور فزایندهای ساکت شد. یک روز، به مبل راحتی نگاه کرد و گفت: “مردم وقتی روی این مبل مینشینند واقعا” دیگر دروغ نمیگویند. اینطور نیست؟”
من به معذب بودن اخیر وی اشاره کردم و دربارهی کنجکاویاش راجع به مبل راحتی صحبت کردیم. او در مورد مبل راحتی به صورت آنلاین مطالعه کرده بود اما از اینکه بپذیرد علاقه دارد یک بار آن را امتحان کند خجالت میکشید. او کنجکاو بود بداند مبل راحتی چگونه کار میکند و چقدر با درمان چهره به چهره ما متفاوت است. من از او پرسیدم که آیا افکاری مبنی بر اینکه اگر به من نگاه نکند راحتتر صحبت خواهد کرد دارد یا نه؟
در درمان چهره به چهره، بیمار از بیان افکار خود احساس معذب بودن میکرد. اگرچه او از موضع غیرقضاوتی من قدردانی کرده بود، باز هم از صحبت کردن درباره احساسات خصوصیاش احساس شرم میکرد. او احساس میکرد همانطور که خودش شوهرش را قضاوت میکند، من هم او را قضاوت خواهم کرد. همانطور که معلوم شد، حوزههایی از زندگی او بود که عمدا” مخفی نگه داشته بود. اینها مسائلی بودند که او در موردشان عمیقا” احساس ناراحتی و شرم داشت. مبل راحتی به او کمک کرد تا احساس آزادتری داشته باشد و بتواند منابع شرم خود را پیدا کند.
بیمار: “اکنون میتوانم همهی چیزهایی را که نمیتوانستم چهره به چهره به شما بگویم، مطرح کنم. مدتی است که میخواهم به شما بگویم از کراواتهایتان خوشم نمیآید، اما هرگز جرأت نمیکردم. “
آیا درباره مبل راحتی کنجکاو هستید؟ در اینجا برخی از ملاحظات مطرح شدهاند:
- از مبل راحتی زمانی استفاده میشود که بیمار احساس آمادگی کند، هیچ اجباری در این مورد وجود ندارد.
- برای استفاده از مبل راحتی “روش درست یا غلط” وجود ندارد. این تجربه برای هر بیمار متفاوت است.
- مبل راحتی منجر به ایجاد سطوحی از صداقت میشود که میتواند زندگی شما را تازه کند.
- مبل راحتی “پذیرش خود” را تسهیل کرده و بازداری را کاهش میدهد.
- مبل راحتی محلی برای آزادی است؛ برای کشف جنبههای عمیقتری از درد و احساساتتان.
اگر میبینید که افکار صادقانه خود را از درمانگرتان مخفی میکنید، احساس میکنید گیر کردهاید یا میخواهید انگیزههای ناخودآگاه را باز کنید، شاید دراز کشیدن روی مبل راحتی تنها چیزی است که بدان نیاز دارید.
نویسنده: دکتر سوزان کولاد
مترجم: زهرا زابلیپور
۲۰ اکتبر ۲۰۱۷


