شخصیت های پرخاشگر علیه مردم حرکت میکنند. در دنیای آنها، هر کسی دشمن است؛ فقط لایق ترین، زیرک ترین و باهوشترین افراد زنده میمانند. زندگی جنگلی است که در آن، برتری، توانمندی و بیرحمی امتیازات بسیار مهمی هستند. گرچه انگیزش شخصیتهای پرخاشگر شبیه انگیزش تیپ مطیع است، اما برای کاهش دادن اضطراب، هرگز ترس از طرد شدن نشان نمیدهند. آن ها خشن و سلطهجویانه عمل میکنند و به دیگران توجهی ندارند. دستیابی به کنترل و برتری به قدری برای زندگی آن ها مهم است که همواره باید در سطح بالا عمل کنند. آن ها می کوشند نمونه شوند و به شهرت برسند و وقتی دیگران برتری آن ها را تایید می کنند، ارضا می شوند.
چون شخصیت های پرخاشگر برای پیش افتادن از دیگران برانگیخته می شوند، درباره هر کسی بر حسب منفعتی که از رابطه با او می برند، فضاوت می کنند. آنها برای خشنود کردن دیگران تلاش نمی کنند، بلکه جر و بحث کرده، انتقاد نمومده، درخواست می کنند و برای رسیدن به برتری و قدرت، دست به هر کاری که لازم باشد، می زنند.
آنها سخت تلاش میکنند که بهترین شوند؛ بنابر این، امکان دارد که واقعا در شغل های خود بسیار موفق باشند، هر چند که کار به خودی خود، رضایت درونی فراهم نمیکند. کار مانند هر چیز دیگری در زندگی، وسیلهای برای هدف است نه هدف به خودی خود.
شاید به نظر برسد که شخصیت های پرخاشگر به تواناییهای خودشان اطمینان دارند و در ابراز وجود و دفاع کردن از خودشان بیپروا هستند. اما آن ها نیز مانند شخصیت های مطیع، به وسیله نا امنی، اضطراب و خصومت برانگیخته می شوند.
فرستنده: محمدامین موفق – HotsonHor M.A.M
منبع: نظریههای شخصیت شولتز.


