در سری قبل مطالب گفته شد، دعوا میان تمام مردان و زنان حتی خوشبخت ترین زوج هاهم وجود دارد. در این سری مطالب به شما خواهیم گفت مردان و زنان هنگام دعوا باهم تفاوت دارند. چقدر مفید خواهد بود دانستن این تفاوت، میان خود و همسرتان.
مردها و دعوا
مردان و زنان اغلب به شیوه‌های متفاوتی خشم شان را کنترل می‌کنند. زن‌ها هنگام ناراحتی و عصبانیت، به صورت احساسی و کلامی حرفشان را می‌زنند و به این طریق خشم شان را بروز می‌دهند.
محققان اثبات کرده اند که زن‌ها در شرایط استرس زا، اغلب به سراغ خانواده و دوستانشان می‌روند و از ارتباط و گفت وگو با آن‌ها به عنوان راهی برای مدیریت تنش استفاده می‌کنند. این غریزه‌ی “تمایل به در میان گذاشتن حرفه ها واحساسات، اهمیت بسیار ویژه ای دارد و شیوه ای بسیار مهم و موثر در حل و فصل دعوا محسوب می‌شود.”
اما یک مرد در شرایط استرس زا به دو گونه عمل می‌کند: واکنش ستیز یا گریز
فشار خون و ضربان قلبش افزایش می‌یابد و در موقعیت های بسیار عاطفی با کاهش ارتباط کلامی و محدود شدن تمرکز بصری و ذهنی، واکنش نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، مهارت‌های ارتباطی مردان به طور کامل از کار می‌افتند.
وقتی مردها احساس می‌کنند جروبحث و مشاجره‌ای درحال شکل گیری است، بدنشان سیگنال‌هایی را به مرکز هشدار مغز، امیگدالا، می‌فرستد که مسئول به عهده گرفتن پاسخ ستیز یا گریز است. نکته‌ی مهم این است که با فعال شدن این بخش بادامی شکل، تصمیم گیری و تفکر منطقی مشکل می‌شود و تمام مهارت‌ها و توانایی‌ها، به جز فوری‌ترین توانایی‌های حل مشکل با شکست مواجه می‌شوند، تا جایی که وقتی خانواده‌اش را در خطر می‌بیند، برای نجات آن‌ها فوری اقدام می‌کند.
به خاطر داشته باشید که همسر شما احساساتش را در عمل و رفتار نشان می‌دهد و ممکن است نتواند آن را به خوبی با حرف و در گفتار بیان کند. ارتباط نه چندان قوی بین دو نیمکره مغز یک مرد سبب می‌شود تا استفاده از نیم کره چپ کلامی برای گفت و گو درباره آنچه در نیم کره راست احساسی در حال وقوع است، بسیار سخت باشد. این مسئله باعث می‌شود تا راه حل نزاع و دعوا به شیوه زنانه، یعنی شیوه کلامی، برای مرد ناآشنا و بیگانه به نظر برسد. مردان می‌خواهند همسرشان راه را به آن‌ها نشان دهند، آنان را هدایت کنند و به آن‌ها بیاموزند چگونه به شیوه‌ای بحث کنند که برای هر دوی آن‌ها موثر و کارساز باشد.
وقتی یک مرد مورد حمله قرار می‌گیرد، عدم توانایی در توضیح و دفاع از خودش را به سه شیوه ی مرسوم مردانه که نسبتا هم موثر نیست، نشان می‌دهد:
۱-منطقی عمل می‌کند
۲-حالت تهاجمی به خود می‌گیرد
۳-عقب نشینی می‌کند
وقتی مردها منطقی عمل می‌کنند
مردها ذاتا موجوداتی احساسی و عاطفی نیستند. آن‌ها به صورت ژنتیکی و ماهیتی و سپس در نحوه تربیتی که داشته‌اند، پاسخ را از طریق تجزیه و تحلیل منطقی پیدا می‌کنند، نه از طریق احساسات.
وقتی مردها با اطلاعات ضد و نقیض مواجه می‌شوند، اغلب اولین واکنش آن‌ها پرسیدن سوال از خودشان است. چگونه می‌توان این موضوع را با دلیل و منطق حل کرد؟ این توانایی در مردان باعث می‌شود در حل مشکلات، بی نظیر عمل کنند.
در مقابل، وقتی یک زن با همان مشکل مشابه مواجه می‌شود، فوری واکنش احساسی نشان می‌دهد که این امر سبب می‌شود بیشتر متوجه احساسات و عواطف شده و کمتر به جنبه واقعی و منطقی موضوع توجه کند. به دلیل داشتن همین مهارت است که با دیگران به خوبی ارتباط برقرار می‌کند و انتظار دارد که شوهرش هم به همین شیوه با موضوع برخورد کند. اما واکنش مردها متفاوت است.
وقتی مردها حالت تهاجمی به خود می‌گیرند
ترشح هورمون تستوسترون در مردان، تربیت و تاثیر محیط در دوران کودکی و مدرسه، از مردان رقیبی مبارزه طلب برای زنان می‌سازد. از نظر فیزیولوژی، مردان نسبت به زنان از قدرت شنیداری ضعیف‌تر و قدرت صدای قوی‌تری برخوردارند.
وقتی مردی از منطق فکری استفاده نکند، احتمالا صدایش را بالا می‌برد و حتی فریاد می‌کشد. از آن‌جایی که سلول‌های حسی مربوط به درد در مردان کمتر فعال اند، حتی ممکن است حین بحث مشت خود را روی میز بکوبد.
وقتی پای زندگی زناشویی در میان است، قوانین محیطی و تربیتی، تهاجم و پرخاشگری جایگاهی ندارد. نعره زدن و غریدن به درد زندگی وحشی ماقبل تاریخ می‌خورد، ولی در این دوره، در هیچ کجای دنیا دیگر این شیوه کاربردی ندارد. امروزه از مردان انتظار می‌رود احساسشان را به صورت کلامی بیان کنند.
کارشناسان روابط زناشویی، پارتیشیا لاو و استیون استوسنی اظهار می‌کنند که ساختار بدن زن ها به گونه‌ای است که خطر را احساس کرده و به دنبال امنیت می‌گردد. در واقع، آن‌ها بیان می‌کنند یکی از نیاز های عمده و اساسی زن ها، اجتناب از ترس است. بنابراین، وقتی مردی صدایش را بالا می‌برد یا مشت هایش را گره می‌کند، ترس همسرش سبب ترشح آدرنالین شده و بلافاصله تبدیل به واکنش ستیز یا گریز می‌شود، و او یا از این بحث و دعوا عقب نشینی می‌کند یا حالت تهاجمی به خود گرفته و مقابله به مثل می‌کند. اگر زن به واسطه این ترس و نگرانی، شروع به بیان احساسات عمیقش کند – اگرچه این بیان احساسات را با گریه نشان دهد یا حالت تهاجمی- نزاع ناگهان افزایش می‌یابد، چراکه هر نشانه‌ای از ترس احساس شرمندگی همسرش را شدت می‌بخشد.
وقتی زن‌ها از زندگی مشترک شان احساس رضایت نمی‌کنند، اغلب مرد احساس مسئولیت کرده و خود را سرزنش می‌کند. در واقع، بسیاری از مردها، اشک همسرشان را دال بر بی‌کفایتی خود می‌دانند. به همین دلیل، بسیاری از بحث‌ها معمولا بر سر ساده ترین مسائل شدت می‌یابد، چراکه مرد خود را ملزم می‌داند در مقابل این احساس شرم از خود دفاع کند و زن با تمام وجود واکنش نشان می‌دهد تا دلیل ترس را از خود دور کند.
وقتی مردها عقب نشینی می‌کنند
اگر مردی جنگیدن و مقابله به مثل را انتخاب نکند، ترجیح می‌دهد که عقب نشینی کند، او داد و فریاد راه انداخته، کتش را برمی‌دارد و در را محکم پشت سرش می‌کوبد و بحث تمام می‌شود.
اگر همسرتان محیط را ترک نکند، به لحاظ احساسی عقب نشینی می‌کند. این کار سبب می‌شود تا قابل کنترل و مغرور به نظر برسد. مردهایی که از ادامه بحث طفره رفته و عقب نشینی می‌کنند، اغلب پیامی را ابلاغ می‌کنند که با آنچه همسرشان تصور می‌کند کاملا متفاوت است. برای ارتقا و بهبود سطح رضایت و خوشبختی در زندگی زناشویی‌تان، دفعه بعد که همسرتان از ادامه بحث اجتناب کرد، دست نگه داشته و کمی تامل کنید.
احتمالا سکوت همسرتان گویای این مطلب است:
“می‌خواهم که نطر و دیدگاه مرا درک کنی، اما نمی‌توانم علت احساساتم را بیان کنم، بنابراین اصلا چیزی نمی‌گویم. احساس می‌کنم هنگام جروبحث نمی‌توانم خشمم را کنترل کنم. نمی‌خواهم چیزی بگویم یا کاری کنم که سبب پشیمانی ام شود. بنابراین، ترجیح می‌دهم که بحث را ادامه ندهم.”
اگر می‌خواهید بدانید که همسرتان هنگام بحث به چه روشی واکنش نشان می‌دهدف متوجه می‌شوید که هنگام عصبانیت، یا اغلب منطقی است، یا فریاد می‌کشد و یا عقب نشینی می‌کند و گاهی تمام این موارد را باهم انجام می‌دهد.
در صورتی که بدانید قرار است با چه شرایطی روبه رو شوید، خود را برای حل و فصل و کنار امدن با آن شرایط اماده می‌کنید.
در سری بعدی مطالب سعی خواهیم کرد عللی را که موجب دعوا و جروبحث بین زوجین می‌شود را بیان کنیم.
منبع: زن خوشبخت, اسکات هالتزمن, ترزا فوی, انتشارات نقش ونگار
